Kulenin içi artık tamamen benim oldu.
Rüzgâr hâlâ uğuldayarak geçiyor, metal basamakları hafifçe sallıyordu.
Ama ben yürüyordum, yavaş, sessiz ve dikkatli.
Her adım, sanki bir yankının içinde kayboluyordu.
Kulenin duvarları bana bakıyor, her çatlak bir sır fısıldıyordu.
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf0APJPtdXk
Her basamak bir karar gibiydi.
Bir an önce inmek istiyordum, bir an yükselmek… ama artık hangi yönün doğru olduğunu bilmiyordum.
Gözlerim karanlığa alışmıştı; ama zihnim, karanlığın içinde kayboluyordu.
Kimi zaman Deniz’i görüyordum.
Kimi zaman kendi gölgemi, bir başkasının eliyle tutunuyormuş gibi hissediyordum.
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLTSGRXM8zC
Kulenin dibine yaklaşırken bir perde gibi sessizlik çöktü.
Sadece kendi nefesim vardı.
Ama bir ses… fark etmeden, göz ucumla, metalin çatlaklarından bir ışık süzüldü:
“Bazen en güvenli yol, geri gitmek gibi görünür.”
Sözü duymadım; kelime değil, bir histi.
Ama beynim, gözlerim, kalbim… hepsi bunu kaydetti.
Bilinçaltıma kazındı, farkında olmadan.
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLDOl08EV8H
Adımlarım artık daha hızlıydı.
Ama kule bana meydan okuyordu.
Bir basamak kırıldı; bir an dengemi kaybettim.
Ama ellerim, sanki daha önce hiç görmediğim bir güçle, demire yapıştı.
Kulenin metal yüzeyinde küçük bir çizik gördüm.
İçinde eski bir sayı mıydı, yoksa bir harf mi… emin olamadım.
Sadece bir iz vardı, ve ben bunu fark ettim.
Fakat bu iz, beynimin bir köşesinde kaybolacak kadar gizliydi.
İşte sübliminal: bir yön, bir işaret, bir karar, fark edilmeyen ama etki eden…
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT3xn3gytU1
Yavaş yavaş ışığa çıkıyordum.
Güneşin ilk ışıkları kuleyi altın gibi boyuyor, gölgeler uzun ve ince uzanıyordu.
Aşağıda şehir hâlâ uyanıyordu; araba farları, sokak lambaları, insanlar…
Ama ben artık yukarıdan bakmıyordum, yukarıdan izleniyordum.
Her adım, hem bir kurtuluş hem bir hatıra taşıyordu.
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCYarnID04e
Ve o an fark ettim: kulenin yankısı, sadece duvarlarda değil, kafamın içinde de yankılanıyordu.
Her adım bir ses, her nefes bir fısıltı, her gölge bir mesaj.
Ama hiçbirini kelime olarak fark edemiyorsun.
Sadece bir his…
Sübliminal olarak içselleşmiş bir yol, doğru ya da yanlış olduğunu bilmeden kabul edilen bir karar…
Ve ben iniyordum.
Kulenin içinde kaybolmuş her şey, artık sessizlikle birlikte bana bırakılmıştı.
ns216.73.216.13da2
and then Add to home screen.