Tek Ve Yalnız - Sessiz Günah

Bir insan, bazen yalnızca bir saniyede bütün ömrünü harcar.

Bir karar, bir söz, bir dokunuş...

ve ardından sessizlik.

Pişmanlık dediğimiz şey, aslında geçmişin mezar taşına kazınmış bir yankıdır.

O taşın başında ne kadar beklersen bekle, ölü kalkmaz.

Ama o sessizlik, her gece yeniden doğar.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEErZgyM9FU

Zaman geçtikçe fark ederiz:

Bazı şeyler geri dönmez.

Bazı yüzler, bazı cümleler, bazı ihtimaller...

Küllerini ellerimizle avuçlamaya çalıştıkça

daha da un ufak olurlar.

Ve o toz, ruhumuzun içine karışır.

Artık nefes aldıkça geçmişi de soluruz.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRnPcrWAfDH

İnsan, bazen yaşadıklarını affetmek için değil, unutmak için hatırlar.

Ama unutuş da bir yalandır.

Unutmak isteyen, aslında hatırlamanın kenarında bekler.

Ve bir gün, en savunmasız anında, geçmiş bir kapı gibi açılır.

O kapıdan içeriye yalnızca pişmanlık girer.

Ve sen, orada kendi yüzünle karşılaşırsın —

ama seni tanımaz.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKseMRXI0u4

İşte o an, insan yaşamı kırılır.

Bir cam gibi değil,

bir aynanın kırılışı gibi:

her parçada başka bir suç, başka bir “keşke” saklıdır.

O parçalara bakmaya cesaret edemezsin,

ama onlardan kaçamazsın da.

Çünkü onlar artık sensindir.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡafdKVR5QPd

Her hatanın içinde sessiz bir dua vardır.

Ama bu dualar göğe değil, yere düşer.

Kimse duymaz onları.

Çünkü çağımızda insanlar dua etmeyi unuttu,

ama tövbe etmeyi de hiç öğrenmedi.

Herkes kendi günahını alkışlıyor şimdi,

ışıkların altında.

Ve alkış sesleri yükseldikçe,

dünyanın sessizliği biraz daha ölüyor.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlOJrMrs34N

Bir gün, insan kendini affetmek için ölümü düşler.

Ama ölüm bile geri vermez zamanı.

Yalnızca hataların yankısını susturur.

Ve belki de insan, sonunda sadece bunun için ölür:

susmak için.

64Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqxWJWghIMs

ns216.73.216.13da2

Reading Theme:

Font Size:

Line Spacing:

Paragraph Spacing:

Load the next issue automatically