Tek Ve Yalnız - Bir Adalet Arayışı

Bir zamanlar adaletin var olduğuna inanırdık.

Bir terazinin, görünmeyen bir el tarafından dengede tutulduğunu sanırdık.

Oysa terazinin kefesi, çoktan pas tutmuştu.

Ve o el…

hiçbir zaman adil olmadı.

76Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNtGlSu2lQa

İnsanlar, birbirlerine bakarken artık göz değil, çıkar görüyor.

Bir gülümsemenin ardında bir hesap,

bir yardımdan sonra bir beklenti gizli.

Merhamet, eskiden sessiz bir içgüdüydü —

şimdi ise gösterişli bir maske.

İyilik bile artık pazarlanıyor;

kimse iyilik yapmak istemiyor, sadece görünmek istiyor.

76Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsgD6LKfzcF

Adaletin yeri kalmadı çünkü herkes kendi terazisini taşıyor.

Ve herkes kendi ağırlığını hafif gösterecek kadar mahir.

Dünya, bir yalanlar pazarı artık;

hakikatin sesi kısık, sahtekârlığın sesi gür.

Bir insanın yalan söylediğini anlamak kolay,

ama neden söylediğini anlamak imkânsız.

Çünkü bazen insan bile kendi yalanına inanır.

76Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrZz4eYUyy7

Her çağın bir zalimi vardır derler.

Ama artık zalim tek bir yüz değil;

herkesin içinde küçük bir zalim büyüyor.

Sessizce, soğukkanlı bir biçimde.

Birini incitirken suçluluk değil, tatmin hissi veriyor.

Ve o his, insanı içten çürütüyor.

Sonra bu çürüme “gerçeklik” adını alıyor.

İnsan, kötülüğün doğal bir hal olduğunu sanmaya başlıyor.

76Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHZ2Ui92bS1

Artık adalet, yalnızca sessizlerin mezar taşlarında yazılı.

Merhamet, yalnızca unutulmuş dualarda yankılanıyor.

Dünya ise eğik bir terazinin altında,

gittikçe kararan bir gölgenin içinde dönüyor.

Ve o teraziyi kim eğdi, kim tuttu, kim bıraktı...

hiç kimse hatırlamıyor.

Belki de hiçbir zaman bilmemeliydik.

ns216.73.216.13da2