Tek Ve Yalnız - Anlamı Olmayan Yaşam

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt2SW6jqNO0

İlk bakışta bir armağan gibi görünür.

Yaşam...

Ama biraz yaklaştığında fark edersin, o armağan aslında yavaş çözülen bir zincirdir.

İnsan, doğduğu andan itibaren çürümeye başlar —

bedeniyle değil, anlamıyla.

Ve yaşamak, bu çürümenin adını değiştirmekten başka bir şey değildir.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDWOm3S8ZaA

Her sabah aynı gökyüzüne uyanırız,

ama o gökyüzü hiçbir zaman aynı değildir.

Bir şey eksilmiştir hep —

belki bir umut, belki bir insan, belki bir parça biz.

Zaman, görünmez bir diş gibi kemirir ruhu.

Ve sonunda geriye yalnızca “neden” sorusu kalır.

Ama o da bir cevaba kavuşmaz.

Çünkü bu dünyada hiçbir şeyin nedeni yoktur,

sadece varlığı vardır.

Ve varlık, çoğu zaman bir hatadır.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5BS0bGh73Z

İnsan anlam arar,

ama anlam, arandıkça uzaklaşır.

Bir amaç bulmak isteriz,

ama her amacın ardında başka bir boşluk gizlidir.

Sonsuza dek peşinde koşarız bir “neden yaşadığımıza dair” cevabın,

ama o cevap hep son nefesin arkasına saklanır.

Belki de evrenin en büyük sessizliği budur:

Biz anlam isteriz, oysa evren hiç konuşmaz.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5tgebC5aEB

Zamanla alışırız bu sessizliğe.

Onu normal sanırız,

hatta sever gibi oluruz.

Oysa sessizlik, sadece varoluşun çığlığının yankısıdır.

Bir hiçliğin, bir hiçten seslenişidir.

Ve biz, o sesi “yaşam” zannederiz.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdIskYXONPz

İnsan, anlamsızlıkla yaşamak için türlü maskeler bulur:

aşk deriz, başarı deriz, umut deriz.

Ama hepsi aynı boşluğu süsleyen farklı renkte perdelerden ibarettir.

Bir noktada o perdeler yırtılır,

ve ardında çıplak bir gerçek kalır:

Biz hiçbir zaman anlamadık;

sadece oyalandık.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCWhPMwXwjd

Belki de asıl huzur, artık sormamaktır.

Çünkü soru sormak bile yaşamın var olduğu yanılsamasını sürdürür.

Ve bu yanılsama, dünyadaki en trajik güzelliktir:

Yaşamak, anlamsızlığın içinde anlam aramaktır.

Ama belki,

belki de anlam dediğimiz şey zaten o arayışın kendisidir —

bitmeyen, eksilmeyen, sonu olmayan bir çaba.

72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡida2W3hts5

Yine de akşam olur.

Gökyüzü kararır, şehirler sessizleşir.

Ve biz, bir gün daha anlamsızlığın içinden geçeriz.

Bedenimiz yorgun, ruhumuz bulanık,

ama hâlâ buradayız.

Bu kadar karmaşanın içinde, hâlâ nefes alıyor olmak...

belki de en anlamsız şey, ama aynı zamanda en insan olanıdır.

ns216.73.216.13da2

Reading Theme:

Font Size:

Line Spacing:

Paragraph Spacing:

Load the next issue automatically