Tek Ve Yalnız - Ölüm Gerçekten Kötü mü?

Bir an gelir, her şey durur.

Ne rüzgârın sesi kalır, ne kalbin çırpınışı.

Sanki evren bir anlığına nefesini tutar,

ve sen o sessizlikte ilk kez gerçekten var olursun.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWEo8p4edfZ

Ölüm…

Ne kadar korkutucu görünür uzaktan.

Ama yaklaşınca, o korkunun yerini tarifsiz bir huzur alır.

Çünkü ölmek, aslında ilk kez yaşamamak değildir;

ilk kez acı çekmemektir.

İlk kez beklememektir.

Ve ilk kez hiçbir şey istememektir.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHyT4GJiKjq

Hayat boyunca omuzlarında taşıdığın ağırlıklar — umut, pişmanlık, istek, utanç —

bir bir çözülür ölümün tenine dokunduğunda.

Ve fark edersin:

İnsan, ölmek için değil, ölümü anlamak için yaşar.

Çünkü ölüm, yaşamın karanlık yüzü değil,

ışığın gölgesidir.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnExjKLTfmh

Ruh bedenden ayrılırken bir sızı duymaz.

Sadece bir “bitti” sesi vardır —

ama o ses bile güzeldir, çünkü artık hiçbir şeye ait değildir.

Ne zamana, ne bedene, ne unutuşa.

Sadece saf bir “hiçlik” kalır.

Ve o hiçlik, düşündüğün gibi boş değildir;

tam tersine, tüm varoluşun anlamıdır.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7A98OMvEeR

Belki de huzur, bir kalp atışının durduğu yerde başlar.

O an dünya sustuğunda, yıldızlar biraz daha parlar.

Ve sen, sonsuzluğun nabzını ilk kez duyarsın.

O ses öyle dingindir ki,

bir süre sonra ölüm bile “ölmek” olmaktan çıkar —

ve sen nihayet, hiçliğin sıcak kollarında kaybolursun.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡydYF3uLiad

İnsanlar buna “son” der.

Ama sen bilirsin…

Bu, sonunda hiçbir şey olmanın huzurudur.

Ve hiçbir şey, her şeyden daha ağır bir anlam taşır.

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1V29V14QLS

60Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkYmOLv5VX2

ns216.73.216.13da2