Tek Ve Yalnız - Sessiz Günah

Bir insan, bazen yalnızca bir saniyede bütün ömrünü harcar.

Bir karar, bir söz, bir dokunuş...

ve ardından sessizlik.

Pişmanlık dediğimiz şey, aslında geçmişin mezar taşına kazınmış bir yankıdır.

O taşın başında ne kadar beklersen bekle, ölü kalkmaz.

Ama o sessizlik, her gece yeniden doğar.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6RI3JAub4p

Zaman geçtikçe fark ederiz:

Bazı şeyler geri dönmez.

Bazı yüzler, bazı cümleler, bazı ihtimaller...

Küllerini ellerimizle avuçlamaya çalıştıkça

daha da un ufak olurlar.

Ve o toz, ruhumuzun içine karışır.

Artık nefes aldıkça geçmişi de soluruz.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtKhjpGr80V

İnsan, bazen yaşadıklarını affetmek için değil, unutmak için hatırlar.

Ama unutuş da bir yalandır.

Unutmak isteyen, aslında hatırlamanın kenarında bekler.

Ve bir gün, en savunmasız anında, geçmiş bir kapı gibi açılır.

O kapıdan içeriye yalnızca pişmanlık girer.

Ve sen, orada kendi yüzünle karşılaşırsın —

ama seni tanımaz.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjbQF864ccm

İşte o an, insan yaşamı kırılır.

Bir cam gibi değil,

bir aynanın kırılışı gibi:

her parçada başka bir suç, başka bir “keşke” saklıdır.

O parçalara bakmaya cesaret edemezsin,

ama onlardan kaçamazsın da.

Çünkü onlar artık sensindir.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6eLlWv4U8J

Her hatanın içinde sessiz bir dua vardır.

Ama bu dualar göğe değil, yere düşer.

Kimse duymaz onları.

Çünkü çağımızda insanlar dua etmeyi unuttu,

ama tövbe etmeyi de hiç öğrenmedi.

Herkes kendi günahını alkışlıyor şimdi,

ışıkların altında.

Ve alkış sesleri yükseldikçe,

dünyanın sessizliği biraz daha ölüyor.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDwpmQNy7um

Bir gün, insan kendini affetmek için ölümü düşler.

Ama ölüm bile geri vermez zamanı.

Yalnızca hataların yankısını susturur.

Ve belki de insan, sonunda sadece bunun için ölür:

susmak için.

65Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgLYusheNBq

ns216.73.216.13da2

Reading Theme:

Font Size:

Line Spacing:

Paragraph Spacing:

Load the next issue automatically