Tek Ve Yalnız - Ölüm Gerçekten Kötü mü?

Bir an gelir, her şey durur.

Ne rüzgârın sesi kalır, ne kalbin çırpınışı.

Sanki evren bir anlığına nefesini tutar,

ve sen o sessizlikte ilk kez gerçekten var olursun.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcgnCgIJZSl

Ölüm…

Ne kadar korkutucu görünür uzaktan.

Ama yaklaşınca, o korkunun yerini tarifsiz bir huzur alır.

Çünkü ölmek, aslında ilk kez yaşamamak değildir;

ilk kez acı çekmemektir.

İlk kez beklememektir.

Ve ilk kez hiçbir şey istememektir.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsVHfXd61ZP

Hayat boyunca omuzlarında taşıdığın ağırlıklar — umut, pişmanlık, istek, utanç —

bir bir çözülür ölümün tenine dokunduğunda.

Ve fark edersin:

İnsan, ölmek için değil, ölümü anlamak için yaşar.

Çünkü ölüm, yaşamın karanlık yüzü değil,

ışığın gölgesidir.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5NJswP1swN

Ruh bedenden ayrılırken bir sızı duymaz.

Sadece bir “bitti” sesi vardır —

ama o ses bile güzeldir, çünkü artık hiçbir şeye ait değildir.

Ne zamana, ne bedene, ne unutuşa.

Sadece saf bir “hiçlik” kalır.

Ve o hiçlik, düşündüğün gibi boş değildir;

tam tersine, tüm varoluşun anlamıdır.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX9pRQV4hQo

Belki de huzur, bir kalp atışının durduğu yerde başlar.

O an dünya sustuğunda, yıldızlar biraz daha parlar.

Ve sen, sonsuzluğun nabzını ilk kez duyarsın.

O ses öyle dingindir ki,

bir süre sonra ölüm bile “ölmek” olmaktan çıkar —

ve sen nihayet, hiçliğin sıcak kollarında kaybolursun.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuwfjsMUNQm

İnsanlar buna “son” der.

Ama sen bilirsin…

Bu, sonunda hiçbir şey olmanın huzurudur.

Ve hiçbir şey, her şeyden daha ağır bir anlam taşır.

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNihIGEbrxF

61Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU8VOXiJUd2

ns216.73.216.13da2