Sabah güneşi perdelerin arasından içeri sızarken, Katie odasında uyandı sandı.
Ama gerçekten uyandığı yer… kendi odası değildi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ58zJ8zCvw6
Bir süre göz kırptı.
Nefesi ılık bir havaya karıştı, duvarlardan yayılan sessizlik ise ürkütücü şekilde tanıdıktı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHxJ4GcOakF
Bakışlarını gezdirdiğinde, zamanın dokunmadığı bir anın içinde olduğunu fark etti.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcItXOPck6R
Bu, onun çocukluk odasıydı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlk8rCXXfob
Kenarları soyulmuş pastel duvar kâğıtları, kitaplarla tıka basa dolu küçük raf, yatağın ucundaki eski pelüş oyuncak… Hepsi yerli yerindeydi. Hatta duvarın sağ köşesinde, yıllar önce kırılmış olan küçük çerçeve bile aynı açıyla duruyordu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZH4vfremXk
Ama bu oda bir anı değil, anının kendisiydi.
Soluk bir sis gibi değil; tamamen canlı, tamamen gerçek.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA9i5KEAPdr
Katie yutkundu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBhfJ5KWx9F
Çocukken odası onun için bir sığınaktı, evin geri kalanında konuşulmayan gerilimlerden uzak tek güvenli bölge. Burada kitap okur, hayal kurar, defterlerine kelimeler dökerdi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwwG2HpVGSQ
Bir şey dikkatini çekti:
Çalışma masasının üzerinde duran eski günlüğü.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ2Qt17kKOR
Kilitli, bordo kaplı, köşeleri aşınmış küçük bir defter.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvi7LarAzIQ
Katie yavaşça yaklaştı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8KxgJXUZnQ
Günlük eline geldiğinde bir an titrediğini sandı. Belki de sadece kendi elleriydi titreyen; emin olamadı.
Parmakları kilide dokundu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0Hl9RgBIH7
Kilidin zaten açık olduğunu fark etti.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMmxgVbcZcs
Bu imkânsızdı.
Çünkü o defter… çocukluğunun en özel, en saklı kelimelerini taşıyordu ve o kilidi yalnızca kendisi açmıştı.
Ama kilit şimdi ardına kadar açıktı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVsu8QYOY0R
Katie sayfaları çevirdi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMdokQv1wUj
Bazıları boştu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1V63vH3cT4
Bazıları karalanmıştı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Gn2slUJpO
Bazıları ise çocukluğunun kırılgan el yazısıyla doluydu:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIj8IB1ukzw
“Bugün okuldaki kitap köşesini düzenlemem gerekti. Kimse ilgilenmiyor ama ben seviyorum.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBHzKuiOOHQ
Devam etti:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBYjICT0Wqx
“Keşke herkes kitapların içindeki dünyaların gerçek olduğunu anlamasa bile hissetseydi.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBPynuIHnid
Bir başka sayfa:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ924JJOvVwv
“Annem bugün yine bağırdı. Sesini duymamak için kulaklarımı kapattım. Sonra yazdım. Yazınca daha az acıyor.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIWt2MD9Bky
Katie’nin gözleri sayfalarda dolaştıkça boğazı düğümlendi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs3gtpyZUWB
Bu cümleleri hatırlamıyordu.
Ya da hatırlamak istemiyordu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQP8sFEM6cJ
Bir sayfaya geldiğinde yazı tamamen değişiyordu. Çocuk el yazısından çok daha karanlık, çok daha hızlı yazılmış gibiydi — ama bu yazıyı çocuk halinin yazmış olması imkânsızdı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg9EQJQTHgX
Sayfanın üstünde tek bir cümle vardı:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxSVoCdar0J
“Odanın duvarlarında gece fısıldayan şeyin adını yazdım. Ama sabah silinmişti.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNdYQzOIyYg
Katie dondu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKpp9x2bVAo
Bunu yazdığını hatırlamıyordu.
Bu yaşta böyle bir şey bilmesi… mümkün değildi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPP6OocwW8Y
Sayfa kendi kendine çevrildi.
Rüzgâr yoktu, hareket yoktu — yine de sayfa döndü.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8nAL892Ol5
Yeni sayfada, köşeye sıkışmış küçük bir çizim vardı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdYIc9jhyK3
Kitap sayfalarına benzeyen bir şekil… ama ortası karartılmış.
Yırtılmış gibi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQyUnM7yU8n
Altına minik bir not:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdQ54Ce72JE
“Kitaplar beni saklıyor, ama o bazen sayfaların arasından bakıyor.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSRbvPQ4yv1
Katie geri çekildi.
Ama o anda odanın bir köşesinden hafif bir tıkırtı geldi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsx9brcmzn9
Başını çevirdiğinde, küçük yaşlardaki kendi halini gördü.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQgv5f9xeSu
8 yaşındaki Katie…
Kısa saçlı, kollarını göğsüne sarmış, yatağın köşesinde oturuyordu.
Başını kaldırdı, gözleri boş değildi ama yorgundu — bir çocuğun sahip olmaması gereken bir yorgunluk.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6NNSCt0Wov
Küçük Katie konuştu:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡq1vG3UXaS1
“Kitapları sevdim çünkü kimse benimle konuşmuyordu.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgYkVyWpKZ6
Katie’nin nefesi kesildi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0dm4lPtc9C
“Ben o zamanlar seni yazıyordum… ama sen beni okumuyordun.” dedi küçük olan.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnsOvp63CE0
Sesi inceydi ama tonunda tuhaf bir bilgelik, hatta suçlama vardı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGTjvhSNzzt
Katie bir adım attı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2jAqmkLLHr
“Sen… gerçek misin?” diye fısıldadı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1Wpjvw4srB
Küçük Katie’nin gözleri hafifçe karardı, oda bir an bulanıklaştı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCsWHlXaoJd
“Ben gerçek olan tek şeydim.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPRB2x96HbC
Cümle bittiği anda odanın duvarları çatlamaya başladı.
Çatlaklar önce küçükti, sonra hızla yayıldı; tıpkı buz tutmuş bir gölün kırılması gibi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWR1vEpi2c4
Duvarların ardından karanlık değil, kelimeler çıkmaya başladı.
Çocukluk günlüğünden dökülen, yarım kalmış, silinmiş, bastırılmış kelimeler…
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNmJXyIJPWV
“Beni duy…”
“Geceleri… o…”
“Kapı açıldı…”
“Bana… dokundu…”
“Korkuyorum…”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzc2GFCnU6K
Kelimeler çığlık gibi değil, yazı sesi gibi çıkıyordu.
Sanki biri duvarların içini kurşunkalemle kazıyormuş gibi sert, kuru, gıcırdayan bir ses.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhQ10puI571
Katie geriye kaçmaya çalıştı ama zemin altında hafifçe çöktü.
8 yaşındaki Katie ayağa kalktı.
Başını yana eğdi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡv9agyafot1
“Sen beni unuttun.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLMceMV8f5M
“Hayır…” diye fısıldadı Katie, dizlerinin bağı çözülürken.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp0Hpm4zbie
Küçük olan, gözlerinin içindeki ışığı kaybetti.
Sanki biri içindeki anının fişini çekmiş gibi.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc7kebOo9Oo
“O zaman… o seni hatırlattı.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡptxyfPQxkp
Bu cümleyle birlikte oda birdenbire yok oldu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhXIhMgJ9IF
Duvarlar çöktü, raflar boşluğa karıştı, günlüğün sayfaları havada beyaz tozlara dönüştü.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLsFgqoRXLS
Katie kendini yeniden malikânenin karanlık koridorunda buldu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRNbimpWUXF
Ama elinde küçük bir şey vardı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRDarXFVq4J
Az önce yok olmuş görünen çocukluk günlüğü.
Sadece tek sayfası kalmıştı.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzBkGRm0ylY
Kalan sayfanın ortasında titreyen bir cümle yazıyordu:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPCyr99KC2D
“Ben seni yazdım. Ama şimdi sıra sende.”
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsqnJvmeKWy
Katie o an artık bir şeyi kesin olarak anlamıştı:
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKBwSMleArV
Geçmişi sadece onu kovalamıyordu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb8wB60FoGf
Geçmişi, bu evde yeniden yazılıyordu.
25Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5RdTlcA1Ih
and then Add to home screen.