Sabah güneşi perdelerin arasından içeri sızarken, Katie odasında uyandı sandı.
Ama gerçekten uyandığı yer… kendi odası değildi.
25Please respect copyright.PENANA58zJ8zCvw6
Bir süre göz kırptı.
Nefesi ılık bir havaya karıştı, duvarlardan yayılan sessizlik ise ürkütücü şekilde tanıdıktı.
25Please respect copyright.PENANAHxJ4GcOakF
Bakışlarını gezdirdiğinde, zamanın dokunmadığı bir anın içinde olduğunu fark etti.
25Please respect copyright.PENANAcItXOPck6R
Bu, onun çocukluk odasıydı.
25Please respect copyright.PENANAlk8rCXXfob
Kenarları soyulmuş pastel duvar kâğıtları, kitaplarla tıka basa dolu küçük raf, yatağın ucundaki eski pelüş oyuncak… Hepsi yerli yerindeydi. Hatta duvarın sağ köşesinde, yıllar önce kırılmış olan küçük çerçeve bile aynı açıyla duruyordu.
25Please respect copyright.PENANAZH4vfremXk
Ama bu oda bir anı değil, anının kendisiydi.
Soluk bir sis gibi değil; tamamen canlı, tamamen gerçek.
25Please respect copyright.PENANAA9i5KEAPdr
Katie yutkundu.
25Please respect copyright.PENANABhfJ5KWx9F
Çocukken odası onun için bir sığınaktı, evin geri kalanında konuşulmayan gerilimlerden uzak tek güvenli bölge. Burada kitap okur, hayal kurar, defterlerine kelimeler dökerdi.
25Please respect copyright.PENANAwwG2HpVGSQ
Bir şey dikkatini çekti:
Çalışma masasının üzerinde duran eski günlüğü.
25Please respect copyright.PENANAJ2Qt17kKOR
Kilitli, bordo kaplı, köşeleri aşınmış küçük bir defter.
25Please respect copyright.PENANAvi7LarAzIQ
Katie yavaşça yaklaştı.
25Please respect copyright.PENANA8KxgJXUZnQ
Günlük eline geldiğinde bir an titrediğini sandı. Belki de sadece kendi elleriydi titreyen; emin olamadı.
Parmakları kilide dokundu.
25Please respect copyright.PENANA0Hl9RgBIH7
Kilidin zaten açık olduğunu fark etti.
25Please respect copyright.PENANAMmxgVbcZcs
Bu imkânsızdı.
Çünkü o defter… çocukluğunun en özel, en saklı kelimelerini taşıyordu ve o kilidi yalnızca kendisi açmıştı.
Ama kilit şimdi ardına kadar açıktı.
25Please respect copyright.PENANAVsu8QYOY0R
Katie sayfaları çevirdi.
25Please respect copyright.PENANAMdokQv1wUj
Bazıları boştu.
25Please respect copyright.PENANA1V63vH3cT4
Bazıları karalanmıştı.
25Please respect copyright.PENANA2Gn2slUJpO
Bazıları ise çocukluğunun kırılgan el yazısıyla doluydu:
25Please respect copyright.PENANAIj8IB1ukzw
“Bugün okuldaki kitap köşesini düzenlemem gerekti. Kimse ilgilenmiyor ama ben seviyorum.”
25Please respect copyright.PENANABHzKuiOOHQ
Devam etti:
25Please respect copyright.PENANABYjICT0Wqx
“Keşke herkes kitapların içindeki dünyaların gerçek olduğunu anlamasa bile hissetseydi.”
25Please respect copyright.PENANABPynuIHnid
Bir başka sayfa:
25Please respect copyright.PENANA924JJOvVwv
“Annem bugün yine bağırdı. Sesini duymamak için kulaklarımı kapattım. Sonra yazdım. Yazınca daha az acıyor.”
25Please respect copyright.PENANAIWt2MD9Bky
Katie’nin gözleri sayfalarda dolaştıkça boğazı düğümlendi.
25Please respect copyright.PENANAs3gtpyZUWB
Bu cümleleri hatırlamıyordu.
Ya da hatırlamak istemiyordu.
25Please respect copyright.PENANAQP8sFEM6cJ
Bir sayfaya geldiğinde yazı tamamen değişiyordu. Çocuk el yazısından çok daha karanlık, çok daha hızlı yazılmış gibiydi — ama bu yazıyı çocuk halinin yazmış olması imkânsızdı.
25Please respect copyright.PENANAg9EQJQTHgX
Sayfanın üstünde tek bir cümle vardı:
25Please respect copyright.PENANAxSVoCdar0J
“Odanın duvarlarında gece fısıldayan şeyin adını yazdım. Ama sabah silinmişti.”
25Please respect copyright.PENANANdYQzOIyYg
Katie dondu.
25Please respect copyright.PENANAKpp9x2bVAo
Bunu yazdığını hatırlamıyordu.
Bu yaşta böyle bir şey bilmesi… mümkün değildi.
25Please respect copyright.PENANAPP6OocwW8Y
Sayfa kendi kendine çevrildi.
Rüzgâr yoktu, hareket yoktu — yine de sayfa döndü.
25Please respect copyright.PENANA8nAL892Ol5
Yeni sayfada, köşeye sıkışmış küçük bir çizim vardı.
25Please respect copyright.PENANAdYIc9jhyK3
Kitap sayfalarına benzeyen bir şekil… ama ortası karartılmış.
Yırtılmış gibi.
25Please respect copyright.PENANAQyUnM7yU8n
Altına minik bir not:
25Please respect copyright.PENANAdQ54Ce72JE
“Kitaplar beni saklıyor, ama o bazen sayfaların arasından bakıyor.”
25Please respect copyright.PENANASRbvPQ4yv1
Katie geri çekildi.
Ama o anda odanın bir köşesinden hafif bir tıkırtı geldi.
25Please respect copyright.PENANAsx9brcmzn9
Başını çevirdiğinde, küçük yaşlardaki kendi halini gördü.
25Please respect copyright.PENANAQgv5f9xeSu
8 yaşındaki Katie…
Kısa saçlı, kollarını göğsüne sarmış, yatağın köşesinde oturuyordu.
Başını kaldırdı, gözleri boş değildi ama yorgundu — bir çocuğun sahip olmaması gereken bir yorgunluk.
25Please respect copyright.PENANA6NNSCt0Wov
Küçük Katie konuştu:
25Please respect copyright.PENANAq1vG3UXaS1
“Kitapları sevdim çünkü kimse benimle konuşmuyordu.”
25Please respect copyright.PENANAgYkVyWpKZ6
Katie’nin nefesi kesildi.
25Please respect copyright.PENANA0dm4lPtc9C
“Ben o zamanlar seni yazıyordum… ama sen beni okumuyordun.” dedi küçük olan.
25Please respect copyright.PENANAnsOvp63CE0
Sesi inceydi ama tonunda tuhaf bir bilgelik, hatta suçlama vardı.
25Please respect copyright.PENANAGTjvhSNzzt
Katie bir adım attı.
25Please respect copyright.PENANA2jAqmkLLHr
“Sen… gerçek misin?” diye fısıldadı.
25Please respect copyright.PENANA1Wpjvw4srB
Küçük Katie’nin gözleri hafifçe karardı, oda bir an bulanıklaştı.
25Please respect copyright.PENANACsWHlXaoJd
“Ben gerçek olan tek şeydim.”
25Please respect copyright.PENANAPRB2x96HbC
Cümle bittiği anda odanın duvarları çatlamaya başladı.
Çatlaklar önce küçükti, sonra hızla yayıldı; tıpkı buz tutmuş bir gölün kırılması gibi.
25Please respect copyright.PENANAWR1vEpi2c4
Duvarların ardından karanlık değil, kelimeler çıkmaya başladı.
Çocukluk günlüğünden dökülen, yarım kalmış, silinmiş, bastırılmış kelimeler…
25Please respect copyright.PENANANmJXyIJPWV
“Beni duy…”
“Geceleri… o…”
“Kapı açıldı…”
“Bana… dokundu…”
“Korkuyorum…”
25Please respect copyright.PENANAzc2GFCnU6K
Kelimeler çığlık gibi değil, yazı sesi gibi çıkıyordu.
Sanki biri duvarların içini kurşunkalemle kazıyormuş gibi sert, kuru, gıcırdayan bir ses.
25Please respect copyright.PENANAhQ10puI571
Katie geriye kaçmaya çalıştı ama zemin altında hafifçe çöktü.
8 yaşındaki Katie ayağa kalktı.
Başını yana eğdi.
25Please respect copyright.PENANAv9agyafot1
“Sen beni unuttun.”
25Please respect copyright.PENANALMceMV8f5M
“Hayır…” diye fısıldadı Katie, dizlerinin bağı çözülürken.
25Please respect copyright.PENANAp0Hpm4zbie
Küçük olan, gözlerinin içindeki ışığı kaybetti.
Sanki biri içindeki anının fişini çekmiş gibi.
25Please respect copyright.PENANAc7kebOo9Oo
“O zaman… o seni hatırlattı.”
25Please respect copyright.PENANAptxyfPQxkp
Bu cümleyle birlikte oda birdenbire yok oldu.
25Please respect copyright.PENANAhXIhMgJ9IF
Duvarlar çöktü, raflar boşluğa karıştı, günlüğün sayfaları havada beyaz tozlara dönüştü.
25Please respect copyright.PENANALsFgqoRXLS
Katie kendini yeniden malikânenin karanlık koridorunda buldu.
25Please respect copyright.PENANARNbimpWUXF
Ama elinde küçük bir şey vardı.
25Please respect copyright.PENANARDarXFVq4J
Az önce yok olmuş görünen çocukluk günlüğü.
Sadece tek sayfası kalmıştı.
25Please respect copyright.PENANAzBkGRm0ylY
Kalan sayfanın ortasında titreyen bir cümle yazıyordu:
25Please respect copyright.PENANAPCyr99KC2D
“Ben seni yazdım. Ama şimdi sıra sende.”
25Please respect copyright.PENANAsqnJvmeKWy
Katie o an artık bir şeyi kesin olarak anlamıştı:
25Please respect copyright.PENANAKBwSMleArV
Geçmişi sadece onu kovalamıyordu.
25Please respect copyright.PENANAb8wB60FoGf
Geçmişi, bu evde yeniden yazılıyordu.
25Please respect copyright.PENANA5RdTlcA1Ih


