Evin içi, Katie için artık yalnızca bir yapı değil; nefes alan, büyüyen ve kendi hafızasına sahip bir varlığa dönüşmüştü. İlk iki gün boyunca fark etmediği küçük ayrıntılar, bu gece tamamen görünür hâle gelmişti — ya da görünür hâle geldiğini o sanıyordu. Çünkü Harowell Malikânesi’nde her şey, tam anlamıyla, algıyla gerçek arasındaki o ince çizgide yaşıyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5jU6WtImaq
Katie saatlerdir yatmamıştı. Salondaki lambayı yarım kısık bırakmış, koltuğun kenarında oturmuş, dudaklarını birbirine bastırarak karanlığa bakıyordu. Evde hiçbir ışık olmamasına rağmen ışığın olmadığı yerlerde bile gölgelerin hareket ettiğini fark ediyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzGNegGbF9t
Her gölge, sanki geçmişinden bir parça taşıyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkcWNOHAlFk
Bir anda mutfağın oradan hafif bir titreşim geldi. Buzdolabının çalışması gibi bir ses… ama çok daha derinden, çok daha boğuk. Sanki metal değil, et titreşiyormuş gibi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3Xm4k37ZNt
Katie istemsizce ayağa kalktı. Ayak tabanı ahşap zemine dokunduğunda evin döşemesi tedirgin bir nefes gibi inledi. Katie, soğuk havanın bir anda üstüne çöktüğünü hissetti; o an, tıpkı yıllar önce çocukken gece koridordan geçerken hissettiği korkuyla aynıydı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk7BdSwf6Uj
“Ne oluyor bana…” diye mırıldandı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDXPvJ3gdd7
Mutfağın kapısının önüne geldiğinde elleri titriyordu. Kapının aralığından içerisi tamamen zifiri karanlıktı. Ama karanlık bile normal görünmüyordu. Sanki mutfak, ışığın hiç var olmadığı bir yere dönüşmüştü.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzbfwV7haXc
Katie içeri bir adım attı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡphFE0zX0Uq
O anda, kapının arkasındaki eski cam panelde bir şey belirdi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9i8uULdVhR
Kendi yansıması.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf0rLT8pUqs
Ama bir sorun vardı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3R5FHfa0gj
Yansıması gülüyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgmiDRb5hOf
Katie’nin yüzü gergin ve donuk olmasına rağmen, camdaki yüzü kısık bir gülümseme taşıyordu — üst dişleri hafifçe görünür şekilde. Yıllardır kendisinde böyle bir gülüş görmemişti. Bu, daha çok… alay eden biri gibi görünüyordu. Ve gözlerde garip bir derinlik vardı, sanki yansıma sadece görmüyor, içinden geçip başka bir şeye bakıyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcvpN36mRLh
Katie irkildi, geri çekildi. Yansıma kayboldu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYuqztZKrR7
Ama gülüşün anısı hâlâ odanın içinde asılı kaldı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXt53uKVpqJ
O gece boyunca evdeki hiçbir şey anlamlı davranmıyordu. Salonun duvarındaki tablo, her baktığında biraz daha yamulmuş duruyordu. Ev sessizken sanki daha gürültülü bir şey vardı; duvarların içinden nabız gibi atan bir uğultu yükseliyordu. Her adım attığında, ev adımını gecikmeli takip ediyordu — tıpkı birinin peşinden yürüyormuş gibi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQrMtkr0yUE
Katie sonunda odasına kaçtı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ19H6zbkdyd
Kapıyı kapattı, kilitledi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE4iIaThapX
Kilidin yerinden hafif bir tak sesi çıkınca derin bir nefes aldı. Yatağa oturdu, alnını dizlerine yasladı. İçindeki sıkışma, yıllardır bastırdığı tüm duyguların bir anda geri dönmesi gibiydi — ama bu yalnızca psikolojik değildi. Sanki ev bile onun üzerine çöküyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6THVvwdyrX
“Bana ne oluyor…” dedi kısık bir sesle.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡl7kAbgc9Qv
Cümleyi bitirdiği anda odanın bir köşesinde hafif bir tıkırtı duyuldu. Bu ses öylesine hafifti ki, normalde kimse fark etmezdi. Ama Katie, o kadar gergindi ki, beynindeki tüm sinir uçları tek bir noktaya odaklanmış gibiydi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOWFpFTpSZE
Başını kaldırdı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhxQzYLR4NF
Odanın köşesindeki eski ahşap dolap. Kapaklarından biri milimlik bir aralıkla titriyordu.
Katie ayağa kalktı, birkaç adım attı. Nefesi kesilmişti. Dolaba yaklaştıkça içeriden gelen hafif bir soluma sesi daha belirgin hale geliyordu.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFy4TOkm6m8
Hırıltıya benzeyen bir nefes.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwKFap7OTdx
Katie, kapak tam kapanmadan önceki o ince aralıktan içeri baktı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMVmAnL1sHs
Ve orada karanlığın içinde bir çift göz parladı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJcZi9ZFakA
KENDİ GÖZLERİ.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3repzWCqdh
Ama bir fark vardı:
Bu gözler, günlerdir uykusuz ve korkmuş olan Katie’nin gözleri değildi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqtoHnIvTdM
Bunlar tamamen boştu.
İçinde hiçbir insanlık kırıntısı olmayan, sessiz bir delilik taşıyan gözlerdi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡH5OE10zJAE
Katie nefesi kesilmiş, geriye sendelemişti.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsIDx67ectS
Dolabın kapağı yavaşça kapandı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO6FkImHKMy
Ardından bir fısıltı duyuldu. O kadar hafifti ki, kelimeyi ayırmak bile zordu — ama söyleyenin bir insan olmadığı kesindi.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWbbFyOrMkh
“Unutma…”
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCdRASUDP6F
Katie dondu kaldı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC0lfiZyJgI
“Unutma” kelimesi çınlarken, evin her köşesi o tek kelimeyi yankılıyormuş gibi titredi. Yatak örtüsü kıpırdadı, duvardaki çerçeve hafifçe eğildi. O an Katie, evin sadece hatırladığını değil… bir şeyleri ona hatırlatmaya çalıştığını fark etti.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNk4VGis7v1
Ama neyi?
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdzCb7xl99N
Bu sorunun cevabı, Katie’nin özüne gömülü olan karanlığın ta kendisiydi.
Ve ev, onu açığa çıkarmaya çoktan başlamıştı.
40Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR888IrvvnK
and then Add to home screen.