Rüzgâr, Harowell Tepesi’nin kuru çamlarından aşağı doğru uzun bir inilti gibi süzülüyordu. Akşam güneşi batıya doğru kayarken, Katie uzaktan yükselen malikanenin siluetine baktı. Çocukluğunun tüm sessizliği, tüm yarım kalmış cümleleri, yutkunup bir daha söylemediği her şey, taş duvarların içinde hâlâ asılı duruyor gibiydi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWmisG0veAr
İşte yine buradaydı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgZlejIhnZb
Arabadan indiğinde, ayaklarının altında kırılan ince dalların sesi, bir süredir unuttuğu bir melodiyi hatırlatır gibiydi. Yıllarca eve dönmemek için bulduğu sebepler, bavulunun metal tokası gibi paslanmış, anlamsız bir sessizliğe gömülmüştü. Malikane aynıydı: karanlık, geniş ve kendi ağırlığının farkında olan bir beden gibi. Ama Katie’nin içine hafifçe çöken şey, evin bıraktığı iz değildi; yıllardır geri çağıran bir fısıltının sonunda onu yakaladığı hissiydi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN39O5wfaJf
Kapıyı açtığında havayı dolduran soğukluk, dışarıdaki rüzgârdan daha ağırdı. Toz kokusu değil, başka bir şey…
Sanki yıllardır kimsenin dokunmadığı bir odanın bile canlı kalamayacağı kadar durgun bir hava.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4IDoszwe4U
Hol loştu. Merdivenlerin üzerindeki ahşap korkuluklar hâlâ aynı koyu cilaya sahipti; Katie parmaklarını üzerine bıraktığında hafif bir nem hissi duydu. Çocukken merdivenlere oturup aşağıdaki boşluğa bakarken hissettiği şeyin tam adını koyamazdı ama şimdi daha netti: Ev insanları izliyordu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfozMepe5WD
“En azından elektrik çalışıyor,” diye mırıldandı anahtarları çıkartırken.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJupzizeh2f
Işık yandı. O an, sanki ışık sadece evin ters köşelerinde saklanan gölgeleri daha belirgin hâle getirdi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVG3PajA0By
Katie derin bir nefes aldı. İçeri adım attıktan birkaç dakika sonra kapının arkasından gelen tok bir ses duyuldu; rüzgârın bu kadar güçlü olmaması gerekiyordu. Ancak dönüp baktığında kapı sadece kendi ağırlığıyla kapanmış gibiydi. Ya da Katie öyle olmasını istedi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ2gSBcUPsq
Mutfağa yöneldiğinde çantasında titreyen telefon ekranına baktı: Noah.
Gözleri kısılıp hafifçe güldü.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxZ2cQvJzbZ
“Noah? Şimdiden araman sürpriz oldu.”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpX4QslIlGQ
“Bu akşam en azından haber ver diye aradım. Eve vardın mı?”
Noah’ın sesinde gizleyemediği o hafif tedirginlik hâlâ aynıydı. Çocukluklarından beri değişmeyen şeylerden biri buydu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4aWqcrMZ68
“Yeni girdim. Her şey… aynı gibi. Belki de biraz daha soğuk.”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFYIYWLS6Fa
“Bana öyle geliyorsa söyle, ben birkaç güne uğrarım. Sana eşlik edecek biri olur en azından.”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi5E5Z0befi
“Gerek yok,” dedi Katie, mutfağın boşluğuna göz gezdirirken. “Bu ev tek başına da yenilir.”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4VNrXwHOVE
Noah bir an sustu, sonra alışılmış hafif kahkahasını attı.
“Sen nasıl istersen. Ama bir şey hisset… yani garip bir şey — bana haber ver, tamam mı?”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf1ccoQo7oe
Katie cevap vermek üzereyken omuzlarının arkasında, holün karanlık ucundan bir çıtırtı duyuldu. Çok hafif.
Ama sessiz bir evde duyulmaması imkânsızdı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPh4159vwLT
Katie istemsizce durdu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡofmnqku2Fh
“Katie? Orada mısın?”
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfxUy3BPRvl
“Buradayım. Sadece… eski ev işte. Tavan tahtaları konuşuyor.”
Kendi sesinin soğukkanlılığına şaşırdı. Oysa boğazındaki hafif gerilimi eliyle yoklayabilirdi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3U5LUm36g8
Noah biraz daha konuşmak istedi ama Katie telefonu kapattı. Mutfağın ortasında bir süre sessizce durdu. Çatıdaki gölgeler hareket etmiyordu; evin hiçbir parçası değişmiş gibi görünmüyordu. Ama onda değişen bir şey vardı: bu sessizliğin artık daha dolu, daha ağır, daha bilinçli olduğunu hissediyordu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPYsBCJ7IaH
Holün karanlık ucuna bir kez daha baktı.
Çıtırtı artık yoktu.
Ama bakışını kaçırdığı anda, köşedeki eski ayna çerçevesinin üstünde bir kararma gördüğüne yemin edebilirdi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2nVuegWSBL
Işığı açıp yeniden baktığında her şey normaldi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXWWf0q52JD
Yavaş adımlarla merdivenlere yöneldi. Evin ikinci katına çıkarken, duvarlardaki çerçevelerin içinden sanki birileri ona bakıyormuş gibi hissetti. Çoğu eski, solmuş fotoğraflardı. Harowell ailesinin yüzleri zamanla bulanıklaşmış, gözleri daha gelgitli hâle gelmişti.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiKy5ub01TU
Merdivenin tepesine vardığında sağ taraftaki uzun koridorun kapılarından biri hafif aralıktı. Tam kapanmamış.
Bu, annesinin odasıydı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtkoWohKsIB
Elini kapının kenarına götürdü.
Kapıyı kapatmak istedi.
Ama içerden gelen çok hafif, sanki nefes alan bir insanın göğsündeki ritim gibi bir uğultu… elini durdurdu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ52KpWLXDdW
İçeri bakmadan kapıyı yavaşça itti.
Kapı kapanırken odanın karanlık içinden bir anlığına soğuk bir nefes yüzüne vurdu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ioHCWwxL2
Katie dondu.
Tüyleri diken diken olmuştu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpUYmeNqIfT
Arkasını dönüp koridordan uzaklaşırken, evin alt katından yeniden bir ses geldi. Bu kez daha net.
Bir kapının kapanışı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCzR7CCmhfr
Ama Katie evdeki tüm kapıları kapattığından emindi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfVnbEUw5oH
Belki de… öyle olmak istiyordu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLyxBTIxlKC
Odası hâlâ kullanılabilir durumdaydı. Pencerenin önündeki perde yıllardır açılmadığı için güneş renklerini tamamen çekmişti. Hava kararmıştı bile; gün şaşırtıcı derecede çabuk bitmişti. Katie yatağa bıraktığı eşyalarına bakarken, duvarla yatak arasındaki ince boşluktan gelen hafif bir koku fark etti.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnwRvANZNct
Eski, nemli, tanıdık…
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ18QGXZeUup
Çocukluğunda da bu kokuyu hissetmişti.
Her seferinde, birinin yatağın altından sürünerek çıkacakmış gibi bir korku doğururdu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSuGn2MVPjK
Bir anlığına eğilip bakmayı düşündü.
Fonksiyonel, mantıklı, yetişkin bir davranış olacaktı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNiuOkUuN30
Ama yapmadı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJBCWo8nI3q
Koridora doğru kapıyı yavaşça kapatırken, bir ses daha duydu. Bu kez fısıltı gibi.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ18iaSTos2r
Bir cümlenin yarısı.
Bir kelimenin gölgesi.
Sanki biri çok uzak bir odadan onun adını fısıldamıştı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIV2P0CkKQU
Katie, kapının tokmağını birkaç saniye boyunca hiç hareket ettirmeden tuttu.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZIcKwYtMMl
Sonra kapıyı kapattı.
79Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlc3tPjjvfp
Ve ev, o anda, ilk kez gerçekten nefes aldı gibi geldi.
ns216.73.216.33da2
and then Add to home screen.