Evin içi, Katie için artık yalnızca bir yapı değil; nefes alan, büyüyen ve kendi hafızasına sahip bir varlığa dönüşmüştü. İlk iki gün boyunca fark etmediği küçük ayrıntılar, bu gece tamamen görünür hâle gelmişti — ya da görünür hâle geldiğini o sanıyordu. Çünkü Harowell Malikânesi’nde her şey, tam anlamıyla, algıyla gerçek arasındaki o ince çizgide yaşıyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdBwpEj0NdB
Katie saatlerdir yatmamıştı. Salondaki lambayı yarım kısık bırakmış, koltuğun kenarında oturmuş, dudaklarını birbirine bastırarak karanlığa bakıyordu. Evde hiçbir ışık olmamasına rağmen ışığın olmadığı yerlerde bile gölgelerin hareket ettiğini fark ediyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqFgKvNYjLm
Her gölge, sanki geçmişinden bir parça taşıyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCvOJlaqZbn
Bir anda mutfağın oradan hafif bir titreşim geldi. Buzdolabının çalışması gibi bir ses… ama çok daha derinden, çok daha boğuk. Sanki metal değil, et titreşiyormuş gibi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6hT9vrzu0z
Katie istemsizce ayağa kalktı. Ayak tabanı ahşap zemine dokunduğunda evin döşemesi tedirgin bir nefes gibi inledi. Katie, soğuk havanın bir anda üstüne çöktüğünü hissetti; o an, tıpkı yıllar önce çocukken gece koridordan geçerken hissettiği korkuyla aynıydı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqp7vS6yUym
“Ne oluyor bana…” diye mırıldandı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkRmecEZht1
Mutfağın kapısının önüne geldiğinde elleri titriyordu. Kapının aralığından içerisi tamamen zifiri karanlıktı. Ama karanlık bile normal görünmüyordu. Sanki mutfak, ışığın hiç var olmadığı bir yere dönüşmüştü.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3MYMhpe4iy
Katie içeri bir adım attı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY1sEhSVu91
O anda, kapının arkasındaki eski cam panelde bir şey belirdi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcNFuH7rfch
Kendi yansıması.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVHpqNlO0X5
Ama bir sorun vardı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0iRlBRY9ks
Yansıması gülüyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ehPZv6Kgp
Katie’nin yüzü gergin ve donuk olmasına rağmen, camdaki yüzü kısık bir gülümseme taşıyordu — üst dişleri hafifçe görünür şekilde. Yıllardır kendisinde böyle bir gülüş görmemişti. Bu, daha çok… alay eden biri gibi görünüyordu. Ve gözlerde garip bir derinlik vardı, sanki yansıma sadece görmüyor, içinden geçip başka bir şeye bakıyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcfnIHe1xtY
Katie irkildi, geri çekildi. Yansıma kayboldu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoAXECCQCpC
Ama gülüşün anısı hâlâ odanın içinde asılı kaldı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkSZhdZju1M
O gece boyunca evdeki hiçbir şey anlamlı davranmıyordu. Salonun duvarındaki tablo, her baktığında biraz daha yamulmuş duruyordu. Ev sessizken sanki daha gürültülü bir şey vardı; duvarların içinden nabız gibi atan bir uğultu yükseliyordu. Her adım attığında, ev adımını gecikmeli takip ediyordu — tıpkı birinin peşinden yürüyormuş gibi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡn7RzMnffA3
Katie sonunda odasına kaçtı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGxw2LMsy31
Kapıyı kapattı, kilitledi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdVRoAFskwg
Kilidin yerinden hafif bir tak sesi çıkınca derin bir nefes aldı. Yatağa oturdu, alnını dizlerine yasladı. İçindeki sıkışma, yıllardır bastırdığı tüm duyguların bir anda geri dönmesi gibiydi — ama bu yalnızca psikolojik değildi. Sanki ev bile onun üzerine çöküyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ59W7jG41Lf
“Bana ne oluyor…” dedi kısık bir sesle.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0w4R5qH29x
Cümleyi bitirdiği anda odanın bir köşesinde hafif bir tıkırtı duyuldu. Bu ses öylesine hafifti ki, normalde kimse fark etmezdi. Ama Katie, o kadar gergindi ki, beynindeki tüm sinir uçları tek bir noktaya odaklanmış gibiydi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ00lANghJW
Başını kaldırdı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAk8YtFKRQ4
Odanın köşesindeki eski ahşap dolap. Kapaklarından biri milimlik bir aralıkla titriyordu.
Katie ayağa kalktı, birkaç adım attı. Nefesi kesilmişti. Dolaba yaklaştıkça içeriden gelen hafif bir soluma sesi daha belirgin hale geliyordu.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6PQhB7oS0k
Hırıltıya benzeyen bir nefes.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJiStt6RsNs
Katie, kapak tam kapanmadan önceki o ince aralıktan içeri baktı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡssUBCUeptK
Ve orada karanlığın içinde bir çift göz parladı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAsbUnEomdo
KENDİ GÖZLERİ.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRzlrAmL2YQ
Ama bir fark vardı:
Bu gözler, günlerdir uykusuz ve korkmuş olan Katie’nin gözleri değildi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡntYLOZ4rWy
Bunlar tamamen boştu.
İçinde hiçbir insanlık kırıntısı olmayan, sessiz bir delilik taşıyan gözlerdi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxax7rHAIg1
Katie nefesi kesilmiş, geriye sendelemişti.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhr7YsSTH1j
Dolabın kapağı yavaşça kapandı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWUMp3hCmsu
Ardından bir fısıltı duyuldu. O kadar hafifti ki, kelimeyi ayırmak bile zordu — ama söyleyenin bir insan olmadığı kesindi.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQXL8gv9p5c
“Unutma…”
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8R8mklpRVb
Katie dondu kaldı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9vNPghrk7X
“Unutma” kelimesi çınlarken, evin her köşesi o tek kelimeyi yankılıyormuş gibi titredi. Yatak örtüsü kıpırdadı, duvardaki çerçeve hafifçe eğildi. O an Katie, evin sadece hatırladığını değil… bir şeyleri ona hatırlatmaya çalıştığını fark etti.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdavCtrO7VJ
Ama neyi?
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWR2WfkQyF0
Bu sorunun cevabı, Katie’nin özüne gömülü olan karanlığın ta kendisiydi.
Ve ev, onu açığa çıkarmaya çoktan başlamıştı.
41Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6ImKAQh54Z
and then Add to home screen.