Uzun İnce Bir Kulenin En Tepesinde - Düşüş

Sabahın gri ışığı, kulenin metal yüzeyine usulca değdi.

Gökyüzü hâlâ yorgundu; sanki geceden kalma bir pişmanlık asılıydı havada.

Benim için zaman artık bölünmüştü: bir tarafında düşüş, diğerinde sessizlik.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGSsfN3MwUA

Soğuktan dudaklarım uyuşmuştu.

Ellerimi cebime soktum, sonra hemen geri çektim — parmak uçlarım donmuş gibiydi.

Aşağı bakmaya hâlâ cesaretim yoktu.

Ama orada, bir yerlerde, Deniz yatıyordu.

O gülüşü, o saçma şakaları, o “bir şey olmaz ya” deyişi…

Hepsi, kulenin altına gömülmüştü artık.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGtyzDcJDEx

“İneceğim,” dedim kendi kendime.

“Ne olursa olsun ineceğim.”

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ92JGf8lrPb

Kulenin merdivenleri aşağıya doğru sonsuz bir sarmal gibi uzanıyordu.

Demir basamaklar, nemden kaygandı.

Bir elimi korkulukta tutuyor, diğer elimle duvara yaslanıyordum.

Her adımda metalin içinden bir inilti geliyordu; sanki kule de acı çekiyordu.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMupIbBKp9H

Her basamakta Deniz’in sesi yankılandı zihnimde.

“Aras, bak şu ışığa! Ne kadar güzel görünüyor değil mi?”

“Aras, bu kadar yükseğe çıkacağımızı söyleseydin, gelmezdim!”

Sonra bir sessizlik.

O son sessizlik, her şeyin yerini aldı.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ07kQ5dYvAj

Bir noktadan sonra, nefesim kesilmeye başladı.

Kule daraldıkça, hava da eksiliyordu sanki.

Duvarlara yakın yürüdüm.

Metal ıslaktı.

Bir basamakta kaydım; dizimden bir ses geldi, keskin bir acı.

Yine de durmadım.

Artık geri dönmek diye bir şey yoktu.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡz27IgA13fG

Bir süre sonra aşağıdan bir ışık gördüm.

Zayıf, solgun, ama oradaydı.

Telefonun kırık ekranıydı.

Deniz’in telefonu.

Yanında, parlayan bir şey daha vardı: onun kolyesi.

Küçük bir kum saati şeklindeydi.

Zamanı ölçemezdi, ama anıları saklardı sanki.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0VTpQLZQ0z

Yanına diz çöktüm.

Telefonun ekranı çatlaklarından sızan ışık parlıyordu.

Ekranda bir bildirim donmuş kalmıştı:

“Yeni mesaj — Aras”

Kalbim sanki göğsümden dışarı çıkmak istedi o anda.

O mesajı hatırladım:

“Yukarıdayım, manzara harika.”

O kadar basitti.

O kadar önemsiz bir şeydi ki yazarken...

Ama şimdi o cümle, bir yargı gibi üzerime çöktü.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx7bXT57KpW

Birden ses duydum.

Metal sürtünmesi, sonra bir nefes.

Kulenin yukarısından mı geliyordu, içinden mi, anlayamadım.

Başımı kaldırdım.

Bir siluet — bir anlığına, evet, oradaydı.

Deniz’e benziyordu.

Ama imkânsızdı.

Olmamalıydı.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqWTa2LlilH

“Deniz?” dedim, sesi titreyen bir çocuk gibi.

Cevap yok.

Sadece yankı.

Sonra bir gölge hareket etti, yukarıdan aşağıya doğru.

Bir an sanki biri bana dokundu.

Omzumda bir el hissettim.

Arkamı döndüm — kimse yoktu.

Ama elimi kaldırdığımda, parmaklarımda toz ve nem karışımı bir iz kaldı.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhC1QWwIzyF

O an bir şeyi fark ettim:

Kule nefes alıyordu.

Evet, duvarlar çok hafif hareket ediyordu.

Kulenin içinden, ince bir uğultu yükseliyordu.

Sanki binlerce ses aynı anda fısıldıyordu.

Kelimeleri seçemiyordum ama anlamı hissediyordum:

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgJ0QgLCq0e

“Sen de kal.”

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC0V5aq7O3U

Başımı iki elimle tuttum, gözlerimi kapattım.

Bu bir kabus olmalıydı.

Ama açtığımda, her şey aynıydı.

Kulenin içinde artık ben yoktum sadece.

Bir parçam, o karanlığa karışmıştı.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXiXev94XPV

Bir adım geri attım.

Basamak gıcırdadı.

Bir çatlama sesi duyuldu.

Demir eğildi.

O an dengen kaydı.

Bir saniyeliğine gözlerim kapandı.

Dünya ters döndü.

13Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxhjWgJgD2r

Ve ben —

Bir kez daha düşüyordum.

Ama bu kez yalnızdım.

Bu kez, kimse aşağıdan “Bir şey olmaz!” demiyordu.

ns216.73.216.13da2

Reading Theme:

Font Size:

Line Spacing:

Paragraph Spacing:

Load the next issue automatically