Uzun İnce Bir Kulenin En Tepesinde - Bu İşte Bir Terslik Var..

Rüzgâr bir süre daha esmeye devam etti.

O kadar güçlüydü ki, kulenin metal gövdesi titriyor, içten gelen bir iniltiyle yankılanıyordu.

Sonra birden kesildi.

Her şey sessizleşti.

Bir rüzgâr, bir nefes, bir ses bile kalmadı.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyDWxlTe9LK

Dizlerimin üstündeydim.

Avuçlarımda soğuk demirlerin izi vardı.

Aşağıya bakmaya cesaret edemedim.

Gözlerimi kapattım ama karanlık, gözkapaklarımın arkasına bile sızdı.

Deniz’in yüzü gözümün önüne geldi — o gülümseme, son anda çıkardığı o sessiz nefes.

Sanki hâlâ kulenin içinde yankılanıyordu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSS4RqIBVdJ

Bir süre orada öylece oturdum.

Zaman, yukarıda farklı akıyordu sanki.

Dakika mıydı geçen, saat mi, bilmiyorum.

Kule sessizdi ama ben sessiz değildim artık.

Kalbim göğsümde atmak yerine çarparak kaçmak istiyordu.

Yutkunmaya çalıştım.

Boğazımda taş gibi bir şey birikti, gitmiyordu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAZIfjNL93k

Ayağa kalktım.

Platformun kenarına yaklaştım ama ayaklarım istemiyordu.

Sanki zemin artık bana güvenmiyordu.

Eğildim.

Aşağısı sadece karanlıktı.

Ne bir ses, ne bir hareket.

Sanki dünya, o düşüş anında durmuştu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ5PwuIr5fh

“Deniz?” dedim fısıldar gibi.

Hiçbir cevap gelmedi.

Bir kez daha seslendim, bu defa daha yüksek.

Sadece yankım döndü:

“...iz...iz...”

O yankı, bana ait değildi artık.

Kule konuşuyordu.

Her sesim, geri dönüp üzerime kapanıyordu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfAAKcHm89k

Elimi cebime attım, telefonumu çıkardım.

Ekranı kırılmıştı.

Sinyal yoktu.

Ne ışık, ne yardım.

Yalnızdım.

Ve o yalnızlık, rüzgâr kadar keskin bir şeydi.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuYKJnLXs7Q

Bir an düşündüm:

İnmeli miydim, yoksa kalmalı mıydım?

Ama dizlerim hâlâ titriyordu.

Ayaklarım hareket etmiyordu.

Sanki kule, beni de tutmak istiyordu.

Sanki bana, “Sen de burada kalacaksın,” diyordu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU2AroDCGng

Sonra bir ses duydum.

Çok uzaktan, çok aşağıdan gelen bir metal sürtünmesi.

Bir parça, bir zincir mi ne, hareket etti sanki.

Durdum.

Kalbim yeniden atmaya başladı.

Belki o... belki yaşıyordu.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBgoWhLC4zY

“Deniz!” diye bağırdım.

Sesim çatladı.

Kule içinden yankılandı, sonra sustu.

Cevap gelmedi.

Ama aşağıda bir şeyin kıpırdadığını duydum.

Ya da duymak istedim.

Artık ayırt edemiyordum.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0B7ijez99O

Bir adım geri attım.

Platformun tam ortasında bir çatlak fark ettim.

İnce bir çizgi gibi, demirin ortasından geçiyordu.

Az önce orada oturmuştum.

Biraz daha yaklaştım.

Çatlağın içinden aşağıya süzülen küçük bir su damlası gördüm.

Nem mi, yağmur mu, yoksa... kan mıydı?

Ayıramadım.

Ama o çizgi, yalnızca zemini değil, aklımı da ikiye ayırdı.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsHfmFiYplN

O anda bir ses duydum.

Bir nefes gibi.

Tam arkamdan.

Dönüp baktım — kimse yoktu.

Kule yine sessizdi ama içim değil.

Artık sessiz kalmayı bilmiyordum.

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfbtNFOZcKo

O gece, orada tek başıma kaldım.

Ay doğdu, sonra kayboldu.

Soğuk iliklerime kadar işledi.

Kulenin her tarafı, Deniz’in adını fısıldıyordu sanki.

Rüzgâr duvarlara çarpıyor, sonra bana dönüyordu.

Ve ben, o karanlığın ortasında, sadece bir cümleyi tekrar edip durdum:

14Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt1WsjJyCYG

“Ben oradaydım.

Ama neden tutamadım?”

ns216.73.216.13da2

Reading Theme:

Font Size:

Line Spacing:

Paragraph Spacing:

Load the next issue automatically