“Bazı yerler, insanın içine yalnızca merakla değil, korkuyla da işler.”
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaC6x3gV1K5
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOf1LHeERAJ
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡe5gbS2hMNh
Yolun sonunda gri bir siluet yükseliyordu. Ne şehre ait görünüyordu, ne de tamamen doğaya. Gövdesi paslı bir mızrak gibi gökyüzünü deliyor, sisin arasından kayboluyordu.
Kulenin önünde durduğumuzda, rüzgârın uğultusu bile değişti; sanki oraya ait olmayan iki yabancıydık.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8SCVyI4SY4
“Gerçekten çıkalım mı buraya?” dedi Deniz, gülümseyerek. Elindeki fotoğraf makinesini çantasına yerleştirdi.
Ben cevap vermedim. Kuleyi izliyordum. Her katında kırılmış pencereler, sanki göz gibi bize bakıyordu.
Kendi içimde garip bir çekim hissediyordum — korkuyla karışık bir çağrı.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9NrZJwDj8X
> Bazen insanın içine, açıklayamadığı bir ses düşer. İşte o ses Aras’ın içindeydi o an.
Bu ses onu çağırıyor, adeta kaderine doğru sürüklüyordu.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpwHBeZquuM
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg7qjL2ghit
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN69h9yU5N7
“Çıkalım,” dedim sonunda.
“Fotoğraf falan çekelim. Belki manzarası güzeldir.”
Deniz bana baktı, gözleri parladı. “Sen ciddisin! Tamam, o zaman macera başlasın.”
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGeS71y8gaJ
Kuleye giden yol taşlarla kaplıydı. Her adımda ayakkabılarımızın altından çıtırtılar yükseliyordu. Güneş batmak üzereydi, gökyüzü kan kırmızısına dönmüştü.
Deniz önden gidiyor, ben arkasından sessizce yürüyordum. O an fark ettim — onunla benim aramda her zaman bir adım fark vardı. O hep öndeydi, ben hep geride.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1fnyXJZcGG
> Deniz, hayatı koşarak yaşayanlardandı. Aras ise düşüne düşüne duranlardan.
Ama o gün, kader ikisini aynı hizada yürümeye zorlayacaktı.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0RkPcFCKwk
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpUusV4XsKj
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhSBmbbg1dm
Kulenin kapısı pas içindeydi. Üzerinde neredeyse silinmiş bir tabela asılıydı, rüzgârla sallanıyordu:
“Girilmez. Tehlikeli yapı.”
Deniz’in dudaklarının kenarı kıvrıldı. “Tehlikeli diyorsa güzeldir.”
“Saçmalama, çökebilir,” dedim.
“Biraz yukarı çıkarız, olur biter. Korkak mısın sen Aras?”
Gülümsedi. Ben cevap vermedim. Belki de biraz korkaktım. Ama o sırada, içimdeki ses yeniden konuştu:
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQmLOX0tpdv
> ‘Çık. Gör. Öğren.’
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ29RO3VhWkE
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9xmrj4QHAL
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡprEAqhFSeB
Kapıyı itince paslı menteşeler inledi. İçerisi karanlıktı, yalnızca yukarıdan süzülen ışık parçaları zemindeki tozu parlatıyordu.
Deniz önden yürüdü, merdivenlere bastığında tahtalar gıcırdadı.
Ben arkasından baktım. O anda bir düşünce geçti aklımdan —
Ya o tahtalardan biri kırılırsa?
Ama sonra hemen susturdum kendimi.
Korku, bazen insanın aklını korur ama cesaret, kalbini diri tutar.
Ben o gün kalbimi dinlemeyi seçmiştim.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡypQvTVN0tW
Birinci kata vardığımızda, dışarıdaki manzara kısmen görünüyordu. Uzakta şehrin ışıkları, yavaşça yanmaya başlamıştı.
Deniz kamerayı çıkarıp bana döndü.
“Bak, buradan bile güzelmiş. Tepeden kim bilir nasıldır.”
“Fotoğraf mı çekiyorsun, intihar mı?” dedim alayla.
“İkisi birden olmasın sakın?”
Güldü. Ben de gülümsedim.
O anda her şey çok sıradandı, çok insanca.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMWMOebIewa
> Oysa insan, hayatının en önemli anlarını yaşarken bunun farkına varmaz.
Bazı sonlar sessizce başlar — bir kahkaha arasında, bir rüzgârın içinde.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3vQAB9SEEp
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡku0BuQEIPz
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡooIc1dWFMC
Yukarı çıkarken hava soğudu. Rüzgâr artık içeriden de duyuluyordu; kırık pencerelerden sızıyor, metal iskeletleri zangırdatıyordu.
Her basamakta kalbim biraz daha hızlı atıyordu ama nedenini anlayamıyordum.
Sanki biri bizi izliyordu.
Yalnızca kule değil, onun içindeki boşluk da canlı gibiydi.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTcx4YlhJby
En sonunda, tepeye giden son merdivenlere ulaştık.
Deniz nefes nefeseydi ama yüzünde bir gülümseme vardı. “Birazdan göreceğiz,” dedi.
Ben sadece başımı salladım.
Ve o anda, içimde bir his doğdu —
Bir şey olacak.
Ne olduğunu bilmiyordum ama kalbim biliyordu.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7PvVOvX7Hs
> Kule, sessiz bir tanık gibiydi. Yıllar boyunca susmuş, kim bilir kaç hikâyeyi yutmuştu. O gece, iki arkadaşın kaderini de yutacaktı.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMoUDsVjGrl
and then Add to home screen.