Malikâne sessizliğe gömülmüştü, ama sessizlik öyle bir sessizlikti ki, içinde fısıltılar, boğuk çığlıklar ve yılların bastırdığı acılar yankılanıyordu. Koridorlar Katie’nin ayak izleriyle titriyordu; ama onun adımlarını duyan sadece kendisi değildi.
30Please respect copyright.PENANANaKy1e5r2Z
Katie’nin kalbi neredeyse göğsünden çıkacak gibiydi. Sayfalar hâlâ elindeydi. Her kelime bir keski gibi ruhuna işliyordu:
30Please respect copyright.PENANAhUxX7h0QPb
“Sen yazacaksın… ama yazdıkların seni de yazacak.”
30Please respect copyright.PENANAIehN5dvDNo
Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Ama nefes alamadığını fark etti; hava boğuk, yoğun ve yapışkandı. Bir adım attı, sonra bir başka… ve her adımında ev, kendi geçmişini ona geri döndürüyordu. Çocukluk günlüğünden dökülen tüm yarım kalmış kelimeler, bastırılmış çığlıklar ve bilinçaltındaki korkular bir anlığına karanlık bir gelgit gibi yükseldi.
30Please respect copyright.PENANAAreERiDLlm
Koridordan gelen sesler önce uzak, sonra aniden yakındı: Noah’ın boğuk nefesi, Elias’ın cümle aralarındaki titrek uyarıları, Miriam’ın eksik kelimelerle verdiği işaretler. Ama hepsi sanki bir hayaletin yankısı gibiydi; gerçek ama ulaşılmaz. Katie bunları duymaya çalışırken, bir yandan kendi içindeki lanetle savaşmaya çalışıyordu.
30Please respect copyright.PENANAHhTTY0NGBt
O anda anladı: Bu ev, geçmişini ve ruhunu tamamen ele geçiriyordu. Sadece geçmişi değil, tüm arkadaşlarını da kendi içine çekiyordu.
30Please respect copyright.PENANA30jMJOjb1J
Katie’nin gözleri karardı, dünya birdenbire bulanıklaştı ve o… kendini cinnetin eşiğinde buldu. Zihnindeki tüm acılar, yıllardır biriktirdiği suçluluk, ihmal, öfke ve yalnızlık bir patlama gibi taşkınlaştı. Artık sadece bir insan değildi; kendi ruhunun bir enkazına dönüşmüştü.
30Please respect copyright.PENANAaSVNTRX9ST
“Artık dayanamıyorum…” diye fısıldadı.
30Please respect copyright.PENANAZImoV7E7tP
Ve o an… kendine zarar verdi. Kan ve acı birleşti, ama Katie farkında değildi; gözlerini açtığında hâlâ hayattaymış gibi görüyordu. Fakat etraf, kendi cinnetinin gerçekliğini gizleyen bir perdeydi.
30Please respect copyright.PENANAIg5S5K2pAa
Kendi bedenine bakamadı. Ama gözleri… gözleri geçmişin izdüşümlerini görüyordu. Küçük Katie, her bastırılmış anı ve her yazılmamış cümle, odaların karanlığında dönüyordu. Ev, Malikâne, lanet ve geçmiş… hepsi birleşmişti.
30Please respect copyright.PENANA6sbK3vbBeN
Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı ama artık ulaşılmazdı. Katie onları görüyordu; onlar farkında değildi. Hepsi kendi içlerinde hapsolmuş, kendi acılarıyla yüzleşiyordu. Malikânenin her odası, onların hatıralarını ve suçluluklarını çığlıkla yansıtıyordu.
30Please respect copyright.PENANAjfOc3Rwozt
Katie’nin ruhu parçalanmıştı. Lanet artık onun bir parçası olmuştu. Kendi cinnetinin içinde, Malikâne’nin geçmişini ve laneti tek bir noktada topladı:
30Please respect copyright.PENANAA14BIMkno9
Duvarlar çatlamış, kelimeler havada dans ediyordu.
30Please respect copyright.PENANAD80BBELwK4
Çığlıklar artık kelime değil, yoğun bir uğultu olmuştu.
30Please respect copyright.PENANAcs0wwitvHN
Malikânenin taş duvarları, geçmişin ağırlığıyla eziliyordu.
30Please respect copyright.PENANAsQTF0s1IZ5
30Please respect copyright.PENANA9WbdOafVbu
Katie, titreyen elleriyle son sayfayı çevirdi. Kelimeler kendi el yazısına dönüşmüştü:
30Please respect copyright.PENANA58q241MECb
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
30Please respect copyright.PENANAMUsinECzN8
Ve o anda, Malikâne bir patlama gibi sessizliğe gömüldü. Katie’nin bedeninin cansızlığı, Noah’ın, Elias’ın ve Miriam’ın korku dolu yüzleriyle birleşti. Polisler ve kasaba halkı geldiğinde evin içi soğuk ve boştu. Ama Katie, hâlâ odalarda dolaşıyor, geçmişin yansımalarıyla birlikte sessizce gülümsüyordu.
30Please respect copyright.PENANAdEvYWR8y7I
Gözleri açıldı; etrafındaki dünya normal görünüyordu. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Hiç kimse onu göremiyordu, hiçbir ses ona ulaşamıyordu. Artık Katie, hem kendi lanetinin hem de Malikâne’nin kalıcı hatırasının bir parçasıydı.
30Please respect copyright.PENANAvn1ngD4Qjl
Malikâne sessizdi. Ama sessizlik, artık bir tehditti. Katie’nin varlığı, tüm lanetleri ve acıları tek bir noktada birleştirmişti. Kasaba halkı ve arkadaşları bir daha hiçbir şey anlamayacaktı; geçmişin, lanetin ve cinnetin izi, Harowell Malikânesi’nde sonsuza kadar yankılanacaktı.
30Please respect copyright.PENANAjiHRmAKCv3
Ve son bir fısıltı yükseldi… Katie’nin kendi sesi, tüm odalardan yankılanıyordu:
30Please respect copyright.PENANAaMnOyvgMAU
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ve artık hiç kimse kurtulamaz.”
Katie, ellerinde eski sayfanın titreyen cümlesiyle koridorda duruyordu:
30Please respect copyright.PENANA5N0WgYG8oX
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
30Please respect copyright.PENANAIMpOu7dJWS
Adımlarını attığında, evin içinde yankılanan sesler bir tür senfoniye dönüşmüştü. Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı. Ama artık sadece kendi acılarının ve korkularının içinde hapsolmuşlardı. Katie onları izliyor, ama onlar onu göremiyordu.
30Please respect copyright.PENANALsKOmZ9HTw
Noah, odanın bir köşesinde diz çökmüş, eski bir fotoğraf albümüne bakıyordu. Gözleri bulanıktı, nefesi ağır. Elias, kütüphanede eski dosyaları karıştırıyor, kendi kan bağını ve geçmişteki lanet ritüelini çözmeye çalışıyordu. Miriam Vale, mutfakta sessizce oturuyor, yalnızca gözleriyle bir uyarı fısıldıyordu: “Eksik cümleler… tamamlanmalı.”
30Please respect copyright.PENANAmCIt6rHdH5
Ama Katie artık fiziksel bir varlık değildi. Onun cinneti ve ölümü, lanetin döngüsüyle birleşmişti. Ev, onun varlığıyla tamamen dolmuştu; geçmiş, şimdi ve gelecek aynı noktada çarpışıyordu.
30Please respect copyright.PENANA4Ahca49Px1
Tam o anda, Malikâne sarsıldı. Koridorlardan çıkan kelimeler artık sadece duvarlarda değildi; havada dans ediyor, odaları kaplıyor, arkadaşlarının ruhuna işliyordu:
30Please respect copyright.PENANAxtNVBPsNVx
“Beni duydunuz mu?”
30Please respect copyright.PENANA3yLVAp1urS
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum.”
30Please respect copyright.PENANAO6e6hVfBoM
“Kaçamazsınız…”
30Please respect copyright.PENANAYIfSEhgtel
30Please respect copyright.PENANAV8qXoaUh7G
Noah çığlık attı, ama sesinin eve ulaştığını fark etmedi. Elias dosyaları bırakıp Katie’ye bakmaya çalıştı, ama elinde hiçbir şey kalmamış gibi boşluğa bakıyordu. Miriam, son bir kez sesini çıkarmak istedi, ama kelimeler dudaklarında boğuldu.
30Please respect copyright.PENANAFbh8I8zPD8
Katie’nin bakışları artık sadece arkadaşlarını değil, evi, laneti ve zamanı sarmıştı. Her nefesi, bir odadaki geçmişi yeniden yazıyor, her titremesi bir çığlık gibi yankılanıyordu.
30Please respect copyright.PENANAjIiVAf4uFK
Ve sonra… Malikâne’nin odaları birdenbire sessizliğe gömüldü. Her şey durmuş gibiydi. Gözler kapanır gibi bir an, evin içi karardı. Katie’nin varlığı, fiziksel dünyanın ötesine geçti.
30Please respect copyright.PENANAY2hm73m2Gr
Arkadaşları ve kasaba halkı geldiğinde evin içinde hiçbir canlı yoktu. Malikâne soğuk, sessiz ve terk edilmiş görünüyordu. Polisler kapıyı açtı, Noah, Elias ve Miriam’ın cansız bedenlerini buldu. Her biri kendi korku ve suçluluklarıyla, lanetin en karanlık yansımasında ölmüştü.
30Please respect copyright.PENANACom5Hm5Xou
Ama işin ters köşesi… Katie hâlâ vardı. Onu kimse göremiyordu, ama o her şeyi izliyordu. Kendini gördüğü son an, kasabanın dışında, kendi öldüğü bedenden daha genç ve sakin bir versiyonuydu. Artık özgürdü gibi görünüyordu. Ama gerçek özgürlük… bir illüzyondu.
30Please respect copyright.PENANA3hk5XmKtnX
Çünkü tam o anda, Malikâne’nin kapısı ardında gizlenmiş bir odada eski bir yazı belirdi:
30Please respect copyright.PENANAfIpZHUyUld
“Gerçek lanet… senin ölümünde değil, hatırlanacak olan senin varlığındadır. Geri dönen sadece kelimeler değil; döngü… hiç bitmeyecek.”
30Please respect copyright.PENANAlnUMh2ci2G
Katie anladı. Tüm cinneti, tüm acısı, tüm geçmişi… yalnızca başlangıçtı. Artık o, hem lanetin hem de Malikâne’nin bir parçasıydı; ne ölüydü, ne tamamen canlı. Onun varlığı, geçmişi ve laneti, bir döngüye kilitlenmişti.
30Please respect copyright.PENANADodHhA1bWz
Malikâne sessizdi, ama sessizlik, daha önce hiç olmadığı kadar yoğun ve rahatsız ediciydi. Katie’nin bakışları, tüm odalardan, tüm zamanlardan, tüm geçmiş ve gelecekten geçiyor; bir daha geri dönüşü olmayan bir yolculuğu başlatıyordu.
30Please respect copyright.PENANALQubWq4Se2
Ve en son, sayfada beliren cümleyle hikaye kapandı:
30Please respect copyright.PENANAyDVW2gd31d
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ama bu kez… her şey sizinle başlar. Ve hiçbiriniz kurtulamaz.”
30Please respect copyright.PENANA5WpiR5c9nf
Okur anladı ki, lanet ve Katie’nin cinneti, sadece bir kişinin trajedisi değil; tüm hikaye boyunca farkında olmadan etkileşime girmiş herkesin ruhunu ve hayatını değiştiren bir döngüydü. Ve en korkutucu gerçek: Döngü… hâlâ devam ediyordu.
~SON~
> Anlatılanların Bazıları, Gerçek Hayattan Alıntıdır.
30Please respect copyright.PENANANtCwnztKOn


