Malikâne sessizliğe gömülmüştü, ama sessizlik öyle bir sessizlikti ki, içinde fısıltılar, boğuk çığlıklar ve yılların bastırdığı acılar yankılanıyordu. Koridorlar Katie’nin ayak izleriyle titriyordu; ama onun adımlarını duyan sadece kendisi değildi.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNaKy1e5r2Z
Katie’nin kalbi neredeyse göğsünden çıkacak gibiydi. Sayfalar hâlâ elindeydi. Her kelime bir keski gibi ruhuna işliyordu:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhUxX7h0QPb
“Sen yazacaksın… ama yazdıkların seni de yazacak.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIehN5dvDNo
Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Ama nefes alamadığını fark etti; hava boğuk, yoğun ve yapışkandı. Bir adım attı, sonra bir başka… ve her adımında ev, kendi geçmişini ona geri döndürüyordu. Çocukluk günlüğünden dökülen tüm yarım kalmış kelimeler, bastırılmış çığlıklar ve bilinçaltındaki korkular bir anlığına karanlık bir gelgit gibi yükseldi.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAreERiDLlm
Koridordan gelen sesler önce uzak, sonra aniden yakındı: Noah’ın boğuk nefesi, Elias’ın cümle aralarındaki titrek uyarıları, Miriam’ın eksik kelimelerle verdiği işaretler. Ama hepsi sanki bir hayaletin yankısı gibiydi; gerçek ama ulaşılmaz. Katie bunları duymaya çalışırken, bir yandan kendi içindeki lanetle savaşmaya çalışıyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHhTTY0NGBt
O anda anladı: Bu ev, geçmişini ve ruhunu tamamen ele geçiriyordu. Sadece geçmişi değil, tüm arkadaşlarını da kendi içine çekiyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ30jMJOjb1J
Katie’nin gözleri karardı, dünya birdenbire bulanıklaştı ve o… kendini cinnetin eşiğinde buldu. Zihnindeki tüm acılar, yıllardır biriktirdiği suçluluk, ihmal, öfke ve yalnızlık bir patlama gibi taşkınlaştı. Artık sadece bir insan değildi; kendi ruhunun bir enkazına dönüşmüştü.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaSVNTRX9ST
“Artık dayanamıyorum…” diye fısıldadı.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZImoV7E7tP
Ve o an… kendine zarar verdi. Kan ve acı birleşti, ama Katie farkında değildi; gözlerini açtığında hâlâ hayattaymış gibi görüyordu. Fakat etraf, kendi cinnetinin gerçekliğini gizleyen bir perdeydi.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIg5S5K2pAa
Kendi bedenine bakamadı. Ama gözleri… gözleri geçmişin izdüşümlerini görüyordu. Küçük Katie, her bastırılmış anı ve her yazılmamış cümle, odaların karanlığında dönüyordu. Ev, Malikâne, lanet ve geçmiş… hepsi birleşmişti.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6sbK3vbBeN
Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı ama artık ulaşılmazdı. Katie onları görüyordu; onlar farkında değildi. Hepsi kendi içlerinde hapsolmuş, kendi acılarıyla yüzleşiyordu. Malikânenin her odası, onların hatıralarını ve suçluluklarını çığlıkla yansıtıyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjfOc3Rwozt
Katie’nin ruhu parçalanmıştı. Lanet artık onun bir parçası olmuştu. Kendi cinnetinin içinde, Malikâne’nin geçmişini ve laneti tek bir noktada topladı:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA14BIMkno9
Duvarlar çatlamış, kelimeler havada dans ediyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD80BBELwK4
Çığlıklar artık kelime değil, yoğun bir uğultu olmuştu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcs0wwitvHN
Malikânenin taş duvarları, geçmişin ağırlığıyla eziliyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsQTF0s1IZ5
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9WbdOafVbu
Katie, titreyen elleriyle son sayfayı çevirdi. Kelimeler kendi el yazısına dönüşmüştü:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ58q241MECb
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMUsinECzN8
Ve o anda, Malikâne bir patlama gibi sessizliğe gömüldü. Katie’nin bedeninin cansızlığı, Noah’ın, Elias’ın ve Miriam’ın korku dolu yüzleriyle birleşti. Polisler ve kasaba halkı geldiğinde evin içi soğuk ve boştu. Ama Katie, hâlâ odalarda dolaşıyor, geçmişin yansımalarıyla birlikte sessizce gülümsüyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdEvYWR8y7I
Gözleri açıldı; etrafındaki dünya normal görünüyordu. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Hiç kimse onu göremiyordu, hiçbir ses ona ulaşamıyordu. Artık Katie, hem kendi lanetinin hem de Malikâne’nin kalıcı hatırasının bir parçasıydı.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvn1ngD4Qjl
Malikâne sessizdi. Ama sessizlik, artık bir tehditti. Katie’nin varlığı, tüm lanetleri ve acıları tek bir noktada birleştirmişti. Kasaba halkı ve arkadaşları bir daha hiçbir şey anlamayacaktı; geçmişin, lanetin ve cinnetin izi, Harowell Malikânesi’nde sonsuza kadar yankılanacaktı.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjiHRmAKCv3
Ve son bir fısıltı yükseldi… Katie’nin kendi sesi, tüm odalardan yankılanıyordu:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaMnOyvgMAU
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ve artık hiç kimse kurtulamaz.”
Katie, ellerinde eski sayfanın titreyen cümlesiyle koridorda duruyordu:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5N0WgYG8oX
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIMpOu7dJWS
Adımlarını attığında, evin içinde yankılanan sesler bir tür senfoniye dönüşmüştü. Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı. Ama artık sadece kendi acılarının ve korkularının içinde hapsolmuşlardı. Katie onları izliyor, ama onlar onu göremiyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLsKOmZ9HTw
Noah, odanın bir köşesinde diz çökmüş, eski bir fotoğraf albümüne bakıyordu. Gözleri bulanıktı, nefesi ağır. Elias, kütüphanede eski dosyaları karıştırıyor, kendi kan bağını ve geçmişteki lanet ritüelini çözmeye çalışıyordu. Miriam Vale, mutfakta sessizce oturuyor, yalnızca gözleriyle bir uyarı fısıldıyordu: “Eksik cümleler… tamamlanmalı.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmCIt6rHdH5
Ama Katie artık fiziksel bir varlık değildi. Onun cinneti ve ölümü, lanetin döngüsüyle birleşmişti. Ev, onun varlığıyla tamamen dolmuştu; geçmiş, şimdi ve gelecek aynı noktada çarpışıyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4Ahca49Px1
Tam o anda, Malikâne sarsıldı. Koridorlardan çıkan kelimeler artık sadece duvarlarda değildi; havada dans ediyor, odaları kaplıyor, arkadaşlarının ruhuna işliyordu:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxtNVBPsNVx
“Beni duydunuz mu?”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3yLVAp1urS
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO6e6hVfBoM
“Kaçamazsınız…”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYIfSEhgtel
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV8qXoaUh7G
Noah çığlık attı, ama sesinin eve ulaştığını fark etmedi. Elias dosyaları bırakıp Katie’ye bakmaya çalıştı, ama elinde hiçbir şey kalmamış gibi boşluğa bakıyordu. Miriam, son bir kez sesini çıkarmak istedi, ama kelimeler dudaklarında boğuldu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFbh8I8zPD8
Katie’nin bakışları artık sadece arkadaşlarını değil, evi, laneti ve zamanı sarmıştı. Her nefesi, bir odadaki geçmişi yeniden yazıyor, her titremesi bir çığlık gibi yankılanıyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjIiVAf4uFK
Ve sonra… Malikâne’nin odaları birdenbire sessizliğe gömüldü. Her şey durmuş gibiydi. Gözler kapanır gibi bir an, evin içi karardı. Katie’nin varlığı, fiziksel dünyanın ötesine geçti.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY2hm73m2Gr
Arkadaşları ve kasaba halkı geldiğinde evin içinde hiçbir canlı yoktu. Malikâne soğuk, sessiz ve terk edilmiş görünüyordu. Polisler kapıyı açtı, Noah, Elias ve Miriam’ın cansız bedenlerini buldu. Her biri kendi korku ve suçluluklarıyla, lanetin en karanlık yansımasında ölmüştü.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCom5Hm5Xou
Ama işin ters köşesi… Katie hâlâ vardı. Onu kimse göremiyordu, ama o her şeyi izliyordu. Kendini gördüğü son an, kasabanın dışında, kendi öldüğü bedenden daha genç ve sakin bir versiyonuydu. Artık özgürdü gibi görünüyordu. Ama gerçek özgürlük… bir illüzyondu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3hk5XmKtnX
Çünkü tam o anda, Malikâne’nin kapısı ardında gizlenmiş bir odada eski bir yazı belirdi:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfIpZHUyUld
“Gerçek lanet… senin ölümünde değil, hatırlanacak olan senin varlığındadır. Geri dönen sadece kelimeler değil; döngü… hiç bitmeyecek.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlnUMh2ci2G
Katie anladı. Tüm cinneti, tüm acısı, tüm geçmişi… yalnızca başlangıçtı. Artık o, hem lanetin hem de Malikâne’nin bir parçasıydı; ne ölüydü, ne tamamen canlı. Onun varlığı, geçmişi ve laneti, bir döngüye kilitlenmişti.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDodHhA1bWz
Malikâne sessizdi, ama sessizlik, daha önce hiç olmadığı kadar yoğun ve rahatsız ediciydi. Katie’nin bakışları, tüm odalardan, tüm zamanlardan, tüm geçmiş ve gelecekten geçiyor; bir daha geri dönüşü olmayan bir yolculuğu başlatıyordu.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLQubWq4Se2
Ve en son, sayfada beliren cümleyle hikaye kapandı:
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyDVW2gd31d
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ama bu kez… her şey sizinle başlar. Ve hiçbiriniz kurtulamaz.”
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5WpiR5c9nf
Okur anladı ki, lanet ve Katie’nin cinneti, sadece bir kişinin trajedisi değil; tüm hikaye boyunca farkında olmadan etkileşime girmiş herkesin ruhunu ve hayatını değiştiren bir döngüydü. Ve en korkutucu gerçek: Döngü… hâlâ devam ediyordu.
~SON~
> Anlatılanların Bazıları, Gerçek Hayattan Alıntıdır.
30Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNtCwnztKOn
and then Add to home screen.