Malikâne sessizliğe gömülmüştü, ama sessizlik öyle bir sessizlikti ki, içinde fısıltılar, boğuk çığlıklar ve yılların bastırdığı acılar yankılanıyordu. Koridorlar Katie’nin ayak izleriyle titriyordu; ama onun adımlarını duyan sadece kendisi değildi.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWyC1ozaD2S
Katie’nin kalbi neredeyse göğsünden çıkacak gibiydi. Sayfalar hâlâ elindeydi. Her kelime bir keski gibi ruhuna işliyordu:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡArRbuNZ97E
“Sen yazacaksın… ama yazdıkların seni de yazacak.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsjgPkXSQkS
Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Ama nefes alamadığını fark etti; hava boğuk, yoğun ve yapışkandı. Bir adım attı, sonra bir başka… ve her adımında ev, kendi geçmişini ona geri döndürüyordu. Çocukluk günlüğünden dökülen tüm yarım kalmış kelimeler, bastırılmış çığlıklar ve bilinçaltındaki korkular bir anlığına karanlık bir gelgit gibi yükseldi.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGwR93bafUH
Koridordan gelen sesler önce uzak, sonra aniden yakındı: Noah’ın boğuk nefesi, Elias’ın cümle aralarındaki titrek uyarıları, Miriam’ın eksik kelimelerle verdiği işaretler. Ama hepsi sanki bir hayaletin yankısı gibiydi; gerçek ama ulaşılmaz. Katie bunları duymaya çalışırken, bir yandan kendi içindeki lanetle savaşmaya çalışıyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeVQ04BNy2c
O anda anladı: Bu ev, geçmişini ve ruhunu tamamen ele geçiriyordu. Sadece geçmişi değil, tüm arkadaşlarını da kendi içine çekiyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVXWCD33UJt
Katie’nin gözleri karardı, dünya birdenbire bulanıklaştı ve o… kendini cinnetin eşiğinde buldu. Zihnindeki tüm acılar, yıllardır biriktirdiği suçluluk, ihmal, öfke ve yalnızlık bir patlama gibi taşkınlaştı. Artık sadece bir insan değildi; kendi ruhunun bir enkazına dönüşmüştü.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdViyZZo4jD
“Artık dayanamıyorum…” diye fısıldadı.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrZt84jxkNu
Ve o an… kendine zarar verdi. Kan ve acı birleşti, ama Katie farkında değildi; gözlerini açtığında hâlâ hayattaymış gibi görüyordu. Fakat etraf, kendi cinnetinin gerçekliğini gizleyen bir perdeydi.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfBJNSSuF6U
Kendi bedenine bakamadı. Ama gözleri… gözleri geçmişin izdüşümlerini görüyordu. Küçük Katie, her bastırılmış anı ve her yazılmamış cümle, odaların karanlığında dönüyordu. Ev, Malikâne, lanet ve geçmiş… hepsi birleşmişti.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBJafVrNGij
Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı ama artık ulaşılmazdı. Katie onları görüyordu; onlar farkında değildi. Hepsi kendi içlerinde hapsolmuş, kendi acılarıyla yüzleşiyordu. Malikânenin her odası, onların hatıralarını ve suçluluklarını çığlıkla yansıtıyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhsGtpyphGf
Katie’nin ruhu parçalanmıştı. Lanet artık onun bir parçası olmuştu. Kendi cinnetinin içinde, Malikâne’nin geçmişini ve laneti tek bir noktada topladı:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiGO5jas6Ex
Duvarlar çatlamış, kelimeler havada dans ediyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYVEmUfepk2
Çığlıklar artık kelime değil, yoğun bir uğultu olmuştu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbjL6AKnsFo
Malikânenin taş duvarları, geçmişin ağırlığıyla eziliyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5QFjMi6B6R
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiFUhVmq1Vk
Katie, titreyen elleriyle son sayfayı çevirdi. Kelimeler kendi el yazısına dönüşmüştü:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwCV1rIVfID
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbnTBxRNBPm
Ve o anda, Malikâne bir patlama gibi sessizliğe gömüldü. Katie’nin bedeninin cansızlığı, Noah’ın, Elias’ın ve Miriam’ın korku dolu yüzleriyle birleşti. Polisler ve kasaba halkı geldiğinde evin içi soğuk ve boştu. Ama Katie, hâlâ odalarda dolaşıyor, geçmişin yansımalarıyla birlikte sessizce gülümsüyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsDXaapevw6
Gözleri açıldı; etrafındaki dünya normal görünüyordu. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Hiç kimse onu göremiyordu, hiçbir ses ona ulaşamıyordu. Artık Katie, hem kendi lanetinin hem de Malikâne’nin kalıcı hatırasının bir parçasıydı.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGTKfgl3VFN
Malikâne sessizdi. Ama sessizlik, artık bir tehditti. Katie’nin varlığı, tüm lanetleri ve acıları tek bir noktada birleştirmişti. Kasaba halkı ve arkadaşları bir daha hiçbir şey anlamayacaktı; geçmişin, lanetin ve cinnetin izi, Harowell Malikânesi’nde sonsuza kadar yankılanacaktı.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbM9UmHnTwM
Ve son bir fısıltı yükseldi… Katie’nin kendi sesi, tüm odalardan yankılanıyordu:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa2adgMCYII
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ve artık hiç kimse kurtulamaz.”
Katie, ellerinde eski sayfanın titreyen cümlesiyle koridorda duruyordu:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOuPazy19dC
“Ben… artık yokum… ama her kelime… her nefes… benim.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5MVLaskwbZ
Adımlarını attığında, evin içinde yankılanan sesler bir tür senfoniye dönüşmüştü. Noah, Elias ve Miriam… hepsi oradaydı. Ama artık sadece kendi acılarının ve korkularının içinde hapsolmuşlardı. Katie onları izliyor, ama onlar onu göremiyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRZWrQ7H7eP
Noah, odanın bir köşesinde diz çökmüş, eski bir fotoğraf albümüne bakıyordu. Gözleri bulanıktı, nefesi ağır. Elias, kütüphanede eski dosyaları karıştırıyor, kendi kan bağını ve geçmişteki lanet ritüelini çözmeye çalışıyordu. Miriam Vale, mutfakta sessizce oturuyor, yalnızca gözleriyle bir uyarı fısıldıyordu: “Eksik cümleler… tamamlanmalı.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEXJDAOBMX8
Ama Katie artık fiziksel bir varlık değildi. Onun cinneti ve ölümü, lanetin döngüsüyle birleşmişti. Ev, onun varlığıyla tamamen dolmuştu; geçmiş, şimdi ve gelecek aynı noktada çarpışıyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG4gUB4u0He
Tam o anda, Malikâne sarsıldı. Koridorlardan çıkan kelimeler artık sadece duvarlarda değildi; havada dans ediyor, odaları kaplıyor, arkadaşlarının ruhuna işliyordu:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5F603Gfv4e
“Beni duydunuz mu?”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKt8AeubucL
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7K9ZE4IuHY
“Kaçamazsınız…”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm7nxh4rFtV
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSegnvJX5Lm
Noah çığlık attı, ama sesinin eve ulaştığını fark etmedi. Elias dosyaları bırakıp Katie’ye bakmaya çalıştı, ama elinde hiçbir şey kalmamış gibi boşluğa bakıyordu. Miriam, son bir kez sesini çıkarmak istedi, ama kelimeler dudaklarında boğuldu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW61mAhoCQO
Katie’nin bakışları artık sadece arkadaşlarını değil, evi, laneti ve zamanı sarmıştı. Her nefesi, bir odadaki geçmişi yeniden yazıyor, her titremesi bir çığlık gibi yankılanıyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOCIixxDAI8
Ve sonra… Malikâne’nin odaları birdenbire sessizliğe gömüldü. Her şey durmuş gibiydi. Gözler kapanır gibi bir an, evin içi karardı. Katie’nin varlığı, fiziksel dünyanın ötesine geçti.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbaUZHweUBe
Arkadaşları ve kasaba halkı geldiğinde evin içinde hiçbir canlı yoktu. Malikâne soğuk, sessiz ve terk edilmiş görünüyordu. Polisler kapıyı açtı, Noah, Elias ve Miriam’ın cansız bedenlerini buldu. Her biri kendi korku ve suçluluklarıyla, lanetin en karanlık yansımasında ölmüştü.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdEjIeceQcp
Ama işin ters köşesi… Katie hâlâ vardı. Onu kimse göremiyordu, ama o her şeyi izliyordu. Kendini gördüğü son an, kasabanın dışında, kendi öldüğü bedenden daha genç ve sakin bir versiyonuydu. Artık özgürdü gibi görünüyordu. Ama gerçek özgürlük… bir illüzyondu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcrHbjsNN2i
Çünkü tam o anda, Malikâne’nin kapısı ardında gizlenmiş bir odada eski bir yazı belirdi:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxzH7gMAxOj
“Gerçek lanet… senin ölümünde değil, hatırlanacak olan senin varlığındadır. Geri dönen sadece kelimeler değil; döngü… hiç bitmeyecek.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY2dkcbT3wf
Katie anladı. Tüm cinneti, tüm acısı, tüm geçmişi… yalnızca başlangıçtı. Artık o, hem lanetin hem de Malikâne’nin bir parçasıydı; ne ölüydü, ne tamamen canlı. Onun varlığı, geçmişi ve laneti, bir döngüye kilitlenmişti.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJWa2DLrFsH
Malikâne sessizdi, ama sessizlik, daha önce hiç olmadığı kadar yoğun ve rahatsız ediciydi. Katie’nin bakışları, tüm odalardan, tüm zamanlardan, tüm geçmiş ve gelecekten geçiyor; bir daha geri dönüşü olmayan bir yolculuğu başlatıyordu.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡojA1NUtsRj
Ve en son, sayfada beliren cümleyle hikaye kapandı:
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhXaBKgfbiF
“Beni yazdınız… şimdi ben yazıyorum. Ama bu kez… her şey sizinle başlar. Ve hiçbiriniz kurtulamaz.”
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhCsYgMuX0q
Okur anladı ki, lanet ve Katie’nin cinneti, sadece bir kişinin trajedisi değil; tüm hikaye boyunca farkında olmadan etkileşime girmiş herkesin ruhunu ve hayatını değiştiren bir döngüydü. Ve en korkutucu gerçek: Döngü… hâlâ devam ediyordu.
~SON~
> Anlatılanların Bazıları, Gerçek Hayattan Alıntıdır.
31Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdJ84IXrc7U
and then Add to home screen.